Als zelfs het groene hout…

Jarenlang was het Vlaams Belang – Vlaams Blok toendertijd – de enige politieke partij die durfde zeggen wat iedereen stilletjes wist en dacht: de multiculturele verrijking komt eigenlijk neer op een multiculturele hel. Overlast, criminaliteit, ontworteling en vervreemding: het mocht alleen niet in het openbaar worden gezegd en wie de euvele moed had om hierover toch iets te zeggen, werd in het beste geval met pek en veren overgoten en werd door de goegemeente aan de schandpaal genageld – zoals mevrouw Van San moest meemaken.
Er waren de adepten van het multicultureel geloof, voor wie geen idee te gek was als het de geloofspunten maar onderstreepte – het deed er helemaal niet toe hoever het ook van de werkelijkheid verwijderd was. Van die adepten zijn er al enkelen tot inkeer gekomen. Anderen hebben tot hun scha en schande moeten ondervinden wat voor zegeningen de nieuwe, multiculturele maatschappij voor autochtonen in petto heeft. De uitvinders van de (door links ijverig uitgehangen) slogan “zonder haatstraat”, die in het Brusselse Molenbeek (de gemeente van islamosocialist Moureaux) waren gevestigd, zijn moeten vluchten.
Ze zijn moeten vluchten. Niet onder druk van Vlaams Belang-geweld of –druk. Niet omdat overijverige plakkers van het VB hun gevel zouden hebben beklad. Multicultureel vandalisme tiert in Molenbeek namelijk welig, intimidatie ook en diefstal. Een ander bedrijf, dat het bedrijfsgebouw volledig heeft omspannen met prikkeldraad, vermeldt: “Wie hier met een schoudertas met laptop, gsm of handtas over straat loopt, blijkt een doelwit. Het loopt al een tijdje de spuigaten uit.
De burgemeester? Hij “erkent het probleem”. Maar hij kijkt in de richting van de politie. Er zijn te weinig politieagenten. Wat door de andere overheden gedeeltelijk erkend, gedeeltelijk in twijfel wordt getrokken. Systeem-paraplu, net wat u zegt.
Wat de commentator in De Standaard (15.06.2011) doet schrijven: “Wat inwoners en bedrijven wel mogen verwachten, is dat van elementaire veiligheid een prioriteit wordt gemaakt. Nu heeft het er alle schijn van dat de overheid capituleert en de andere kant opkijkt”. Of zou er soms een electoraal kantje aan zitten, mijnheer Moureaux?