Belgische eenheid - even of toch niet?

Het bericht van enkele dagen geleden dat nog nooit in de geschiedenis van België zoveel Belgen tewerkgesteld waren als nu, en dit ondanks de zware economische en financiële crisis die over “ons land” was gerold, deed allicht alle échte Belgen even naar adem happen. Zou het land eindelijk toch zijn eenheid terugvinden? Werd in een heldhaftige strijd van David tegen de economisch-financiële Goliath het bijbelse verhaal – met dito uitslag – nog eens overgedaan?



Het leek te mooi om met de werkelijkheid overeen te stemmen; Dat bleek dan ook heel snel uit de gepubliceerde cijfergegevens. De Vlaamse werkgeversorganisatie VOKA doorprikte het verhaaltje als eerste – het zal de Belgicistische vakbonden in dit land allicht niet plezieren.



Zo bleek uit cijfergegevens die in De Morgen werden gepubliceerd (13.08.2010) dat de jongerenwerkloosheid nog nooit zo hoog is geweest. Al een eerste démenti alsof dit land heldhaftig zegeviert in de wereldwijde economische concurrentie. Maar er is meer. Zo gaf VOKA in dezelfde krant aan dat de werkgelegenheidsgraad in Vlaanderen stijgt, terwijl ze in het Waalse Gewest zelfs is gedaald. Van een heropleving is al helemaal geen sprake. Van een heldhaftig zware strijd der Belgen ook niet.

De verschillende gemeenschappen met hun eigen economische structuur reageren op een andere manier op de economische crisis. Het enige wat Vlaanderen vraagt, maar dan wel héél dringend vraagt, is te kunnen beschikken over alle economische en financiële instrumenten om dat tewerkstellingsbeleid eindelijk op volle snelheid te kunnen voeren. Dat is blijkbaar, in Belgisch verband, teveel gevraagd. En daarom ook moeten allerlei “Belgische” verhaaltjes rond worden gestrooid, die echter kant noch wal raken. Zielige Belgische vertoning!