We zijn inderdaad ondertussen enkele episodes verder in het Belgische politieke poppenspel. Zo werd de sfeer enorm verpest op het moment dat Bart De Wever de wijziging van de financieringwet op de onderhandelingstafel smeet. “Niet afgesproken”, riep Di Rupo, die prompt van een vertrouwensbreuk sprak.
Enfin, die plooien zijn weer gladgestreken, de koning heeft Di Rupo blijkbaar kunnen overtuigen over verder te gaan. Maar Di Rupo doet dit puur op karakter dus, “uit staatszin” zoals hij zelf letterlijk verklaarde. En hij wilde zelfs over de financieringswet spreken, al mocht “daar niemand armer van worden”.
Daar moet hoofdredacteur Van Cauwelaert in Knack toch eens goed mee lachen, want de Proposition de Modifications à la marge de la LSF, dat Di Rupo zelf op tafel legde, bleek wijzigingen aan de financieringswet aan te brengen, en wel op een manier “die de Vlaamse Gemeenschap gevoelig zou verarmen” (Knack, 19.08.2010). “Om te beginnen wilde Di Rupo de 80/20 repartitie voor Brussel herzien, op basis van de taal van de belastingaangiften (93% Franstaligen, 7% Nederlandstalig). Hij sanctioneerde bovendien de Vlaamse gemeenschap voor haar grotere fiscale draagkracht. In de aanpassing van de financieringswet die Di Rupo voorstelde, verloor Vlaanderen vanaf 2012 jaar na jaar honderden miljoenen euro – in 2020 zelfs 1,187 miljard euro. Dat geld kwam in eerste instantie ten goede aan de Franse Gemeenschap, maar ook aan de federale staat. Zodoende werd via de federale staat de bestaande transferstroom van Noord naar Zuid nog eens versterkt”.
Tweede opmerkelijke feit: de koning trekt het laken naar zich toe. Omdat de politiek het niet meer opgelost krijgt, wordt het hof ingeschakeld, “omdat het boven de politiek staat”. Zo zal het natuurlijk nooit werken. Ofwel is de politiek soeverein en democratisch en regelt het haar eigen zaken – àlle zaken dus, ook als de onderhandelingen al eens moeilijk verlopen – ofwel moet men vragen stellen bij het democratisch gehalte van dit land. Men moet niet afkomen dat de koning iemand is die “boven de politiek staat”, want is natuurlijk lulkoek. De koning wordt namelijk geadviseerd, en de richting van zijn “adviezen” wijzen op een duidelijk politieke rol die het staatshoofd speelt. Hoezo, een koning die “boven de politiek staat”? Hij staat er midden in, en doet niet anders dan zijn eigen belang in deze – het voortbestaan van België met name – te verdedigen. Het belang van Vlaanderen zal hem worst wezen.
Wordt vervolgd, zoveel is duidelijk…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten