De eerste berichten in de pers oogden op het eerste gezicht mooi: doorgedreven fiscale autonomie, een globale hervorming van de financieringswet, eindelijk ook een responsabilisering van de entiteiten. Wat blijft daar na enkele dagen nog van over? En vooral, hoe duidelijk, hoe expliciet zullen deze principes kunnen worden toegepast?
U zult enig scepticisme met mij moeten delen, beste lezer, zeker na wat nu volgt. Het blijkt eens te meer te gaan om een zéér Belgisch akkoord. De Grote Principes van de doorgedreven fiscale autonomie, van de hervorming van de financieringswet en van de verantwoordelijkheid van de gewesten wordt eens te meer onderuit gehaald door de zinnetjes in de rest van het akkoord.
Zo kan men inderdaad lezen dat de hervorming niet mag leiden tot fiscale concurrentie tussen de regio’s. Verder wordt er ook niet geraakt aan het federaal progressief belastingstelsel, en mag het geheel niet leiden tot verarming van de verschillende deelstaten. Er moeten daarenboven voldoende middelen voor de federale staat overblijven. Brussel wordt apart behandeld en zou jaarlijks 500 miljoen toegeschoven krijgen (tot zover het principe van de verantwoordelijkheid van de regio’s…). Als principe blijft ook de solidariteit tussen de verschillende entiteiten behouden, waardoor de geldstroom van Vlaanderen naar de andere gewesten gewaarborgd blijft.
En volgens Het Laatste Nieuws “komt er dus een grotere vorm van responsabilisering, waardoor wie een goed beleid voert, een bonus krijgt. Wie slecht scoort, zou een malus riskeren. Al betekent dit niet noodzakelijk een boete”. Ja, dan weet je het wel. “En belangrijk: de klok wordt nergens teruggedraaid”, schrijft Luc Van der Kelen in Het Laatste Nieuws (25.08.2010) als belangrijke verwezenlijking van deze staatshervorming! Mark Grammens in Journaal (26.08.2010) is zeer duidelijk: “Over het programma van zelfbestuur kan geen compromis gesloten worden. Men is zelfstandig (eventueel binnen een confederale context) of men is het niet. Pleidooien voor compromissen zijn dus altijd en in alle omstandigheden tegen Vlaanderen, dat als enige zijn zelfbestuur opeist”.
Een dode mus. En dan moeten wij het nog eens over Brussel hebben, maar dat zal voor een volgend berichtje zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten