U herinnert het zich: in het jongste verleden trok vooral N-VA met de slogan naar de verkiezingen dat zij voor een grote staatshervorming ging, dat ze een Kopernikiaanse omwenteling wilde forceren, en dat we resoluut naar een confederaal model moesten, wilde België nog eens kans hebben.
Ondertussen is men maanden bezig, en we kunnen hetgeen nu voorligt, niet beter samenvatten dan Luc Van der Kelen (Het Laatste Nieuws, 17.08.2010): “Wat op tafel ligt, heeft meer weg van het verdelen van wat brokken uit het pakket van de federale overheid en het bijbehorende geld, dan van een coherente staatshervorming die van België een efficiënter en transparanter land zou maken”. Er werden wat vette vissen uit het (federale) water gevist, er steeds wel op lettend dat hieraan géén beleidsbevoegdheid werd gekoppeld.
Vlaanderen werd opnieuw aan de ketting gelegd. Ze is “niet de ‘Kopernikiaanse” hervorming waarbij het gewicht verschuift naar de deelstaten. Na wat getreuzel heeft N-VA dit eindelijk ook begrepen en hebben zij het sluitstuk van het federale België, de financieringswet, op tafel gelegd. Eindelijk! Want je kan onmogelijk naar een confederaal model, je kan onmogelijk de kiezers voorhouden dat je de regio’s wil ‘responsabiliseren’ en de financieringswet gewoon ongewijzigd laten.
Een goede zet van De Wever? Enkele punten verontrusten mij, geachte lezer. Vooreerst ben ik in hoge mate verontrust door het bestaan van zogenaamde Herenakkoorden tussen De Wever en Di Rupo, waarbij de twee ‘heren’ “een maand geleden overeengekomen waren dat ze in ruil voor een splitsing van B-H-V en een verregaande staatshervorming, tijdens de preformatie niet over de financiering zou worden gesproken” (De Morgen, 18.08.2010). Wat is dat nu? De Wever wil een confederaal België, maar wil het – in ruil voor BHV (moet daar nog worden over onderhandeld?) en een grote staatshervorming – niet over de financieringswet hebben. Wat is dat voor een ‘Grote Staatshervorming’? Verontrustend is het bestaan van zogenaamde Herenakkoorden. Welke zaken zijn nog overeengekomen?
Verontrustend is ten tweede de opening die N-VA gisteren nog in De Standaard (18.08.2010) liet: Er moet geen technisch uitgewerkt plan zijn, maar wel moet het mogelijk zijn “de krijtlijnen vast te leggen”. Als de periode rond de faciliteiten ons één ding hebben geleerd, dan wel dat alles, van a tot z, moet vastgelegd zijn, wil men niet eindigen zoals men is geëindigd in de kwestie van de faciliteiten. Het principe van de faciliteiten werd ingeschreven, maar een volledig uitgewerkt plan was er niet. Volgens de Vlaamse onderhandelaars waren de faciliteiten “uitdovend” bedoeld, om de Franstalige inwijkelingen in de Vlaamse Rand toe te laten in de Vlaamse gemeenschap te integreren, volgens de Franstalige onderhandelaars integendeel waren de faciliteiten rechten, die ten eeuwige dage waren verworven. Tot hier toe trekken de Franstaligen dus aan het langste eind. Wil de N-VA inzake de financieringswet hetzelfde risico lopen?
Bijzondere aandacht van alle geledingen in Vlaanderen is dus meer dan nodig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten