Niet alleen slaagt België er maar niet in de nodige stappen te zetten om de burgers voor te bereiden op de komst van de duurzame, hernieuwbare energie. België – in tegenstelling tot heel wat vooruitstrevende landen als Nederland en Denemarken – slaagt er maar niet in een netwerk van laadpunten bijvoorbeeld te voorzien, waar elektrische wagens zich kunnen heropladen. België slaagt er maar niet in de elektrische wagen in ons land te dynamiseren: op mijn vraag hoeveel elektrische wagens er in België tot in 2009 ingeschreven waren, moest de minister van Energie, Magnette, erkennen dat er eigenlijk maar 9 voertuigen waren ingeschreven. 9!
Kan ook moeilijk anders als je leest hoeveel weken het duurt om elektrische voertuigen in DIV ingeschreven te krijgen. Een échte Sisyphysarbeid. Ook hier valt de tegenstelling met andere, ook kleine Europese staten op.
Tegen 2020 legde Europa de Europese lidstaten op een bepaald percentage aan hernieuwbare energie te produceren. Elk Europese lidstaat moest een plan opstellen, hoe het de normen wilde behalen. Elke Europese lidstaat diende zijn plan op tijd in, alleen België bleek – alweer – de slechte leerling van de klas. België had zijn plan al twee maanden geleden binnen moeten sturen, maar van “het Belgisch actieplan is nog geen spoor”, aldus een woordvoerder. Voormalig minister Magnette reageerde dan weer dat het plan nog niet geformaliseerd kon worden door de val van de regering.
België kan het gewoon niet. België wil het ook niet kunnen. Laat dan toch eindelijk de kansen aan de deelstaten om hun rol te spelen, in plaats van tijd en bijzonder véél geld te verliezen in allerlei constitutioneel kluwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten