Veel kan véél beter

Er blijkt een akkoord in de lucht over de financieringswet, althans over …de principes van een nieuwe financieringswet, althans over …bepaalde principes van een nieuwe financieringswet. Terwijl N-VA als grootste politieke partij in dit land werkelijk in een positie zit om de ‘forcing’ te voeren inzake uw en onze centjes, krijgt men niet de indruk dat dit werkelijk gebeurt. Waarom alleen een akkoord over bepaalde principes van een nieuwe financieringswet? We weten toch onderhand allemaal hoe gevaarlijk het is om de zaken maar halverwege uit de diepen, om alléén de principes vast te leggen. Moeten we nog eens herinneren aan de onzalige tijd van het invoeren van de faciliteiten.



Ondertussen legt politicoloog Bart Maddens (KU Leuven) in De Morgen (24.08.2010) het reeds afgelegde parcours kritisch onder het politieke vergrootglas. “De N-VA heeft zich kennelijk vrij snel neergelegd bij het Franstalige veto tegen de splitsing van de werkloosheidsuitkeringen en de pensioenen. En alhoewel een aantal brokstukken van het gezondheidsbeleid wordt overgeheveld, blijft de ziekte- en invaliditeitsverzekering grotendeels buiten schot. Dat de N-VA hiermee heeft ingestemd, kan moeilijk anders worden geïnterpreteerd dan als een blijk van een uiterst compromisbereide en constructieve ingesteldheid”.


Maar ook inzake Brussel en zelfs inzake de uitvoering van de 5 resoluties van het Vlaams Parlement – toch het absolute minimum minimorum, zou je denken – “heeft de N-VA blijkbaar geen forcing willen voeren”.


Het behoud van de institutionele status quo in Brussel is voor professor Maddens ook een substantiële Vlaamse toegeving. Immers, op die manier versterkt men Brussel als derde gewest, terwijl dat juist decennialang één van de belangrijkste strijdpunten van de Vlaamse Beweging was. Ik ben dan ook benieuwd naar de reactie van diezelfde Vlaamse Beweging. Hallo?