Taalwetten in Brussel? Nooit van gehoord…

De Brusselse vuilkar probeert iets nieuws, lezen we in Het Nieuwsblad. Een auto met een luidspreker op zijn dak rijdt door de straten van de stad en roept in vijf talen om wanneer de huisvuilzakken mogen worden buitengezet. Want straatvuil is een groot probleem, aldus de PS-bewindsploeg. “En men vroeg zich al af waarom zovele burgers zich niet aan de uren en dagen houden waarop ze het huisvuil mogen buitenzetten”.
Als ‘zij’ zich niet aanpassen aan ons, dan passen ‘wij’ ons toch gewoon aan aan hen, moet netheidsschepen Lalieux (PS) gedacht hebben. En dus, nadat een onderzoek is gedaan naar de meest gesproken talen in de buurt, rijdt voortaan een auto met een boodschap in het Arabisch, Turks, Frans, Engels en Nederlands rond.
En met de folders, die de gemeente verspreidt naar aanleiding van hetzelfde zwerfvuilprobleem, wordt het nog gekker: ook in het Pools, Roemeens en Bulgaars worden de mensen ‘Diets’ gemaakt hoe de regeling in elkaar zit.
Ook hier kan men dus de verrijking van de multiculturele samenleving dag na dag aan den lijve ondervinden. Op welke manier, met welke middelen ‘men’ ooit nog kan hopen hierop een begrip als “gemeenschap” toe te passen, moet men mij toch eens duidelijk maken. Niet eens de taal is gemeenschappelijk.