Koning trekt partij voor Franstaligen

Na de jongste Wereldoorlog waren de Vlamingen in meerderheid leopoldistisch gezind, terwijl de Walen vooral republikeins gezind waren. Leopoldistisch, monarchistisch, gold in die jaren als een typische ‘rechtse’ houding, en republikeinen waren ‘links’ en ‘vooruitstrevend’.

Hoe begrippen en inhouden kunnen veranderen, afhankelijk van de politieke constellatie…Zo merkt professor Bart Maddens in een vrije tribune in De Morgen correct op: “De meeste Franstalige politici geven blijk van een bijna religieuze devotie voor de koning, een devotie die men langs Vlaamse kant alleen nog aantreft bij een paar oudere en folkloristische bewindslui”. Professor Maddens vergeet wel het linkse Belgische intellectuele toplaagje te vermelden, dat het Belgische manna meer dan genegen is.

Merkt u de semantische en inhoudelijke verschuiving, dames en heren? Opeens is links zéér monarchistisch (ook in Vlaanderen, alhoewel met gradaties) en heeft het republikeinse afgedaan. En ‘rechts’ in Vlaanderen stelt zich tegen de monarchie op. Wat gebleven is, is de morele invulling van rechts en links: links blijft goed, zij het dat ze even voor het gemak ‘het republikanisme’ voor haar tegendeel, ‘het monarchisme’ hebben ingeruild. Rechts blijft natuurlijk des duivels.

Wat is er juist gebeurd? Professor Maddens, die zeker geen Vlaams Belanger is, doorprikt het sprookje van de Coburgers als volgt: “Dat de Franstaligen (en de zogenaamde progressieven) de monarchie zo innig omhelzen, komt natuurlijk omdat ze daarin een garantie zien voor het voortbestaan van België en de materiële voordelen die daaruit voortvloeien”. Dit sprookje heeft in Vlaanderen volledig afgedaan. Vandaag wordt dus gewoon gewerkt in Vlaanderen, geen mens die nog wakker ligt van de Coburgers. Ja, er is inderdaad al wat veranderd in Vlaanderen!