Franstalige reacties

Dat de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen – aangevuld met de SP.A – in het dossier B-H-V uiteindelijk toch gekozen hebben voor het Vlaams Belangplan en de splitsing hebben gestemd, heeft eigenlijk en ten gronde meer te maken met de uitzichtloosheid van de onderhandelingen met de Franstaligen dan met de aanwezigheid van enige Vlaamse ruggengraat bij de meeste Vlaamse partijen. Vergeten we a.u.b. niet dat het getalm in de Commissie Binnenlandse Zaken al 5 maanden aansleept…

Tot op het laatste moment hoopten deze Vlaamse onderhandelaars immers op een onderhandelde oplossing, daarin bijgestaan door de Vlaamse opiniemakers. Toch durfden sommige Vlaamse journalisten het aan om deze ‘strategie’ te doorbreken en te pleiten voor een stemming over de splitsing van B-H-V in de commissie.

Hoe reageerden de Franstaligen op deze ‘day after’? Het is in elk geval duidelijk dat een belangrijke, maar vooral symbolische stap is gezet. Vandaag titelt Le Soir: “De wet van de sterkste triomfeert”. In La Dernière Heure klinkt het zo: “Een historische stemming – de Vlamingen gebruiken voor de eerste keer in 177 jaar hun meerderheid”. Voor de volledigheid, geachte Franstalige journalisten: wij zijn dan ook de meerderheid in dit land.

Le Soir heeft het verder bijvoorbeeld letterlijk over “het ‘Diktat’ (in het Duits, inderdaad…) van de meerderheid”. En emotioneel: “Het algemeen belang van het land heeft het moeten afleggen voor de kleine belangetjes van de gemeenschap”. We komen langzaam tot de kern van de zaak: de rol van het Vlaams Belang. De burgemeester van Brussel, Freddy Thielemans (niet toevallig PS), laat noteren: “De stemming is meegaan in de richting die Vlaams Belang uit wil. Ik ga nog twijfelene of ik nog in Vlaanderen op vakantie wil”.

Voor Le Soir is de stemming over de splitsing van B-H-V niet minder dan een “bijna imperialistische machtsuitoefening, betreurenswaardig en vooral onaanvaardbaar. Want de democratische concepten waarmee zolang op ons grondgebied werd gewerkt, werden geschonden (…) Deze dag is historisch. Het beeld van de Vlaams Belangparlementairen die verenigd met hun Vlaamse collega’s, met opgeheven hand gestemd hebben, is een beeld dat op ons netvlies blijft gegrift”.

Als je het volgend citaat uit La Dernière Heure leest, “Niet vergeten dat de politieke partijen uit het noorden, verenigd met extreem rechts, van de democratie misbruik hebben gemaakt door elke steun te weigeren aan een onderhandelde oplossing, om te kiezen voor puur machtsvertoon”, dan breekt je klomp toch? Want uiteindelijk is de stemming over B-H-V niets anders dan het rechtzetten van een onwettige toestand, zoals ook het Arbitraghof eiste. En als in de commissie iemand, naast de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen, op de rem is gaan staan, dan zijn het toch wel de Franstalige partijen geweest, zeker?
Het incivisme komt in België steeds van Franstalige kant, wat tot meer en meer Vlaminge doordringt. Zo schrijft een lezer in Het Nieuwsblad (07.11.2007): “Als je als Franstalige Zwitser naar bijvoorbeeld Graubünden verhuist, kan je je daar op taalgebied aanpassen ofwel in Romandië blijven. Ook in België gebeurt dat, maar alleen door Vlamingen”.

Het Belgisch pakt is verbroken, aldus de Franstaligen unisono. Wat in elk geval voor de eerste keer doorbroken werd, is hun ‘Diktat’, het ‘Diktat’ van de minderheid. Nu is het zaak dat Vlaanderen op zijn élan verder gaat.