The final walk to freedom

Het land heeft niet minder dan 39 jaar burgeroorlog achter de rug. Het Arabischsprekende noorden, islamitisch ook, met president (en oorlogsmisdadiger) Omar al-Bashir, zoog het land leeg. Het onderdrukte het christelijke en animistische zuiden. Zo schreef De Standaard (08.01.2011): “Het in 1955 begonnen conflict tussen het gearabiseerde noorden en het niet-islamitische, zwarte zuiden heeft altijd een sterke raciale ondertoon gehad. De teruggekeerde zuiderlingen uiten onbeschaamd woede en haat. ‘Ik ga nooit meer terug. Ik wil nooit meer iets met de Arabieren te maken hebben, ze behandelen ons niet als mensen’, zegt het stamhoofd”.




Eens te meer draagt het koloniale Groot-Brittannië in deze een verantwoordelijkheid, in die zin dat het de kiem van het conflict heeft gelegd door een bevolking van christelijke en animistische zwarte Afrikanen in één staatsverband te dwingen met islamitische Arabieren en islamitische Arabischsprekende Afrikanen, waarbij velen een achtergrond van slavenhandelaars achter zich hadden. Een multicultureel project als het ware, een nachtmerrie in de praktijk.



De Zuid-Soedanezen hebben het zo ongeveer wel gehad met de Arabieren. Belangrijk voor ons Vlamingen is het feit dat deze secessie door de wereld wordt erkend als volledig gelegitimeerd. Belangrijk is dat deze zoveelste secessie door de wereldgemeenschap geen strobreed in de weg wordt gelegd. ‘Nil volentibus arduum’ dus!



Ooit was er een Vlaamse politieke partij die met deze slogan de podia in Vlaanderen innam. Terecht trouwens! Voldoende lef, iets meer panache en niemand kan ons tegenhouden. Als Zuid-Soedanezen het kunnen, wat houdt N-VA dan tegen?