B-H-V: het zou slechter geworden zijn dan het nu al was

De nota Vande Lanotte heeft al heel wat inkt doen vloeien, gedeeltelijk trouwens ook door de wel heel slechte communicatie van een partij als CD&V: onderhandelt ze nu verder of niet? Wil ze de tekst eerst herschreven zien, of niet (Torfs versus Beke, deze morgen nog op de radio).




Ondertussen wordt de draagwijdte van de nota stilaan duidelijk. Het is daarom de verdienste – meen ik toch – van het Vlaams Belang om als eerste politieke partij de nota afgeschoten te hebben. SP.A en Groen! die dit een goede evenwichtige nota vinden, moeten het toch maar eens komen uitleggen, waar het “evenwichtige” van het splitsingvoorstel inzake BHV zit, wij hebben het in elk geval niet gevonden, integendeel. Als men de splitsing-Vande Lanotte zou volgen, komt het erop neer dat de verfransing in Vlaams-Brabant nog toeneemt. Terwijl het juist de bedoeling is om die te stoppen. Heeft Vande Lanotte al die maanden en jaren misschien stopverf in zijn oren gehad?



Eerst toch even meegeven dat de meeste Vlaamse partijen voor de verkiezingen BHV gewoon, zonder prijs dus, gesplitst wilden zien. Maar de compensaties die Vande Lanotte nu voorstelt, zetten de deur wel helemààl open:

1. De inwoners van de faciliteitengemeenten mogen kiezen of ze in Brussel dan wel in Vlaams Brabant stemmen. Daardoor worden die gebieden natuurlijk nog meer dan vroeger een echt wingewest voor Franstalige stemmen. “Evenwichtig”, dames en heren van Groen! en SP.A?

2. De faciliteitengemeenten krijgen een tweetalig, Brussels statuut. Neen? De omzendbrief-Peeters zou worden afgeschaft of ingetrokken. De faciliteiten die een eenmalige tegemoetkoming waren voor Franstaligen in de faciliteitengemeenten, zouden worden vervangen van een statuut waarbij men kiest voor een permanent Franstalig statuut.

3. En tenslotte zou er een “metropolitane gemeenschap” komen, wat in de praktijk zou neerkomen op het losweken van gans Halle-Vilvoorde uit Vlaanderen om prijs te geven aan de totale verbrusseling.



De boodschap van de niet-partijpolitieke Vlaamse Beweging was dan ook heel terecht: liever géén akkoord dan dit, slecht, akkoord.



De nota ligt er en ze ligt er goed – of ze er definitief ligt, weten we nu nog niet. Want ook de overgedragen bevoegdheden volstaan niet. Het stuk over Justitie zal de verwarring nog doen toenemen en zal door zijn ingewikkeldheid leiden tot bevoegdheidsconflicten tussen federale en gewestelijke overheden: juist wat de federale staatsstructuur van België onwerkbaar maakt!



Moeten we nog verder gaan? Willen we het eens hebben over de financieringswet? Over het feit dat er geen “deloyale concurrentie” op het vlak van belastingen tussen de gewesten is toegestaan. Het feit dat de nieuwe bevoegdheden niet worden omgezet in eigen fiscaliteit. Het feit dat het verschil in globaal belastbaar inkomen zal worden gecompenseerd, om toch vooral de solidariteit niet op de helling te zetten (maar aan de “deloyale” transfers van Vlaanderen naar de rest van het land wordt natuurlijk niet geraakt).



We kunnen nog een tijdje doorgaan, dat voelt u. Neen, dit was géén goede nota voor Vlaanderen.