Hij trekt hierbij een eigenaardige parallel met de Europese Unie: “zowel het Belgische als het Europese bestuursniveau vertoont volgens hem eenzelfde gebrek aan democratische legitimiteit. 'Diegenen die pleiten voor het behoud van het Belgische niveau, moeten een antwoord bieden op dat democratisch deficit.'”
Op de vraag van de Juristenkrant, of professor Sottiaux gelijkaardige toestanden kent elders in de wereld, komt het volgende antwoord: “De situatie in België is vrij uniek, alleszins in Europa, omdat je hier eigenlijk een combinatie van factoren ziet: het federale België combineert kenmerken van een participatie- of consensusdemocratie, waar grote spanningen via consensus en veto worden opgelost, en die van het federalisme, waar via het toekennen van autonomie minderheden worden beschermd. Dat leidt tot een complete blokkering, waar de minderheid eigenlijk twee keer wordt beschermd.”
Maar professor Sottiaux gaat nog verder, want het democratisch deficit vindt hij in België groter zijn dan in de Europese Unie: “Ja, omdat aan de Europese Unie slechts beperkte bevoegdheden zijn overgedragen. In België heeft het federale niveau nog altijd zeer belangrijke herverdelende bevoegdheden, voor fiscaliteit en sociale zekerheid, waar je winnaars en verliezers hebt, de zogenaamde niet-pareto-efficiënte bevoegdheden. Dit status quo is onhoudbaar. Ofwel maak je het federale niveau democratischer, ofwel draag je die bevoegdheden over naar de deelstaten. Voor het eerste is er duidelijk weinig animo, want dan moet je naar een federale kieskring, het afschaffen van de grendelmechanismen, en gezamenlijke lijsten en politieke partijen. Dan blijft alleen de keuze voor een overheveling naar de regio's.”
Progressieve Vlamingen die zo graag de superdemocraat uithangen, kunnen hier toch even over reflecteren, hoop ik? Hoe democratischer België wil worden, hoe minder België je overhoudt: prachtige paradox, toch? Of al helemaal géén paradox?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten