Alle mogelijke wegen liggen dan open: van een terugkeer naar de verschillende nationale munten tot een splitsing in twee muntzones, een hardemuntzone, ook wel ‘neuro’ genoemd (want voornamelijk bestaande uit noord-Europese landen) en een zwakkere munt, soms ‘sudo’ genoemd, en bestaande uit de armlastige landen in het zuiden van ons continent.
Toeval – of juist niet? – is de vaststelling dat “de euro in hetzelfde bedje ziek is als het Belgische politieke stelsel. De consensus is gegroeid dat er enkele systeemfouten in zitten, die niet met kunst- en vliegwerk opgelapt kunnen worden”, aldus de econoom van dienst in het dagblad. Tussen Vlaanderen en Franstalig België hangt “hetzelfde spanningsveld als tussen de rijke eurolanden met leider Duitsland en de armlastige Club Medlanden, met Griekenland als slechtste leerling van de euroklas”.
Het noorden staat voor meer responsabilisering, het zuiden voor meer solidariteit. Belangrijk is de boodschap van deze bijdrage: “Zoals de euro kan barsten, kan ook België barsten”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten