Chinees onderwijs beter dan het Vlaamse? Enkele verklaringen

Terecht ging het Vlaams onderwijs gedurende decennia door voor zowat het beste wat er op dat moment in de wereld te vinden was. Vlaamse leerlingen kenden hun talen als geen ander, en op het vlak van de wiskunde, economie en wetenschappen waren de resultaten zo mogelijk nog beter. Vlamingen konden overal in de wereld aan de slag: ze waren hooggekwalificeerd en goed opgeleid. Komt daar verandering in?




Zowel op het vlak van leerlingen als op het vlak van leerkrachten is China bezig Vlaanderen bij te benen. Zo worden leerkrachten en scholen afgerekend op het slaagpercentage van hun leerlingen, aldus een verslag in Het Laatste Nieuws (09.12.2010). Leerlingen krijgen er Engelse les vanaf 7 jaar, hebben geen vrije woensdagnamiddag, ondergaan een veel strengere aanpak, zodat ze overdag veel minder wegdromen. Een nationaal examen bepaalt naar welke school een bepaald kind mag gaan.



De Chinezen hebben enkele jaren geleden de beste onderwijssystemen van de wereld onderzocht. “Zelfs op handboeken doen ze een strenge kwaliteitscontrole: alleen het beste komt erin. Sterk gestuurd, met veel minder vrijheid voor leerlingen en voor leerkrachten. Maar ik zie in China geen ongelukkige kinderen rondlopen, terwijl die van onze niet graag naar school gaan en niet graag lezen. (Onze) leerlingen worden wel sterk door hun ouders gepusht, zij zien de school nog altijd als een hefboom om vooruit te komen”.



Vlaanderen zal een tandje moeten bijsteken. Maken wij het onze kinderen niet te gemakkelijk? Eisen wij wel genoeg van hen? Moet discipline opnieuw een plaats krijgen in het onderwijssysteem? China is duidelijk bezig aan een inhaalbeweging, en als wij ons beleid terzake niet wijzigen, komen onze kinderen (en kleinkinderen) minder gemakkelijk aan de bak. Het is zwemmen of verzuipen.