Eerst onze eigen behoeftigen: laat elk voor eigen deur vegen!

Je kent het spreekwoord: als iedereen voor eigen deur veegt, is de straat proper. Ik moest eraan denken toen ik de jongste cijfers van de FOD (Federale Overheidsdienst) Economie las: “14,6% van de Belgen leeft van een inkomen dat lager ligt dan de armoededrempel en heeft dus een verhoogd risico op armoede”. De inkomensgrens die zou moeten gehaald worden als alleenstaande, is 966 euro per maand en voor een gezin ligt die armoedegrens op 2.029 euro.




Alleenstaande moeders en 65-plussers vooral hebben het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Maar ook alleenstaanden, werklozen en laagopgeleiden. Bijna 15% van de bevolking! Een gigantisch cijfer.



Er is ook een overduidelijke communautaire kant aan het cijfermateriaal, en dat valt zelfs de FOD Economie op: “In Vlaanderen bedraagt het armoedecijfer 10,1% en in Wallonië maar liefst 18,4%. U vraagt zich allicht af: en de armoedecijfers in Brussel? Volgens de FOD Economie waren er in Brussel onvoldoende cijfers verzameld. Ik denk dat het niet toevallig is dat men over Brussel geen of onvoldoende cijfers heeft. Het is niet de eerste keer, en het zal ook niet de laatste keer zijn.



Zelfs de armoede volgt communautaire, identiteitsgebonden lijnen. Dat zal de linkse kerk voorwaar niet graag horen. Binnenkort krijgen we waarschijnlijk een universitaire, ‘wetenschappelijke’ studie die zal aantonen dat men te weinig focust op sociaal-economische factoren en te veel op etnische factoren. Men doet maar: wij zien wat we zien.