De ‘rappe’ lezers – iedereen dus – had natuurlijk onmiddellijk door dat de foto hierboven de regering van Leterme I afbeeldt, en niet de huidige. Ondertussen zijn we na Van Rompuy I bij Leterme II beland. En de vraag die momenteel op ieders lippen gebrand is, is natuurlijk de vraag naar de overlevingskansen van deze regering.
Hoe groot de tegenstelling met 2007! Toen haalde het kartel CD&V/N-VA een verkiezingsoverwinning (alhoewel…) met een uitermate communautair programma. Leterme maakte zich sterk dat hij B-H-V ging splitsen: niet meer dan 5 minuten politieke moed had hij nodig. Het enige wat we sindsdien hebben gezien, is afwezigheid van beleid geweest. En vooral afwezigheid van communautaire verwezenlijkingen, geen grote, zelfs geen kleintjes.
Vlaanderen gelooft die mensen niet meer. De pers en zelfs de academische wereld heeft het heel moeilijk om te begrijpen waarom er een ‘prijs’ zou moeten betaald worden voor de omzetting van een arrest van het Grondwettelijk Hof: “om de Franstalige politici over de streep te halen”? Of zoals professor Devos (De Standaard, 19.04.2010) opmerkt: “Als BHV wordt gesplitst, zullen de Vlaamse onderhandelaars zich hard op de borst slaan in de hoop om de toegevingen die het effect van die splitsing misschien meer dan ongedaan maken, te overstemmen. BHV moest gesplitst worden om de verfransing van de Vlaamse Rand tegen te gaan. Dan is elk inschrijvingsrecht of de feitelijke uitbreiding van de bevoegdheden van de Franse Gemeenschap contraproductief. Ook de rechtstreekse verkiezingen van de randburgemeesters of de herfederalisering van hun benoeming staat haaks op de strijd tegen de verfransing”.
In feite moet er helemaal geen prijs worden betaald voor de splitsing. “Van een uitbreiding van Brussel of van het wegnemen van de voogdij over de burgemeesters van de 6 faciliteitengemeenten kan bijvoorbeeld geen sprake zijn. Dan nog liever een politieke crisis”, aldus Paul Geudens in Gazet van Antwerpen (19.04.2010). Hij zou wel eens snel op zijn wenken kunnen worden bediend. Wij zitten in een rechte lijn, richting ‘politieke crisis’. Het langgerekte einde van een regime. Of zoals Rik Van Cauwelaert het in Knack verwoordt: “Het federale huis is nu helemaal uitgewoond, de Belgische politiek heeft haar laatste greintje waardigheid verloren”.
Het spel is gespeeld. Alleen de weddenschappen zijn nu nog boeiend. Wie heeft waar en hoeveel ingezet. Bijna alle parlementairen die ik vandaag aansprak, denken dat de stekker vandaag wordt uitgetrokken. Wat denkt u, beste lezer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten