Ze kijkt met een kritische, onbevangen, observerende, onderzoekende, en analyserende blik de wereld in en schrikt wel als ze ziet wat ze ziet: Bijvoorbeeld dat de grondvesten en basiswaarden bedreigd zijn (recht, onderwijs, veiligheid, vrije meningsuiting). “De aartsbisschop van Canterbury vindt dat de sharia moet geaccepteerd worden. Een 85-tal sharia-rechtbanken zijn operationeel in Engeland. Een school in Anderlecht verlegt haar lessen naar de Koningsstraat in het centrum van Brussel en wil nooit meer terug naar Anderlecht. De anti-discriminatie wetten van 2007 (door horizontalisering en juridisering), stellen het vrije kritische denken en de vrije meningsuiting zwaar op de proef, zonder dat ‘kritische’ en progressieve mensen daartegen reageren. Integendeel, ze zijn tevreden met de wetgeving, ze zijn er zelfs de promotoren van”.
Maar ook bijvoorbeeld dat alledaagse eenvoudige praktijken een uitdaging worden: “Overdag over straat lopen voor vrouwen, gekleed zoals zij/wij dat verkiezen. Ik denk aan de inspanningen van Brigitte Grouwels (in de vorige legislatuur) om de straten van Brussel voor vrouwen (autochtoon zowel als allochtoon) leefbaar te houden. We hoeven het niet toe te spitsen op Brussel. Op een willekeurig terrasje zitten in Vlaanderen is niet meer vanzelfsprekend als vrouw, sommige terrasjes zijn ‘men-only’ geworden. Luckas Vande Taelen verbaasde vriend en vijand toen hij in het publiek verklaarde last te hebben van de inperking van zijn persoonlijke vrijheid in de publieke ruimte”.
Mevrouw Michielsens stoort zich vooral aan het feit dat de elementaire gelijkheid tussen man en vrouw niet meer als vanzelfsprekend aanvaard wordt, en ik kan haar hierin volgen. Niet dat ik overloop van enthousiasme voor ‘Wom Lib’, maar ik vind wel dat feministes die decennialang gevochten hebben voor de jure gelijkheid van man en vrouw, nu te gemakkelijk en in naam van een vals ‘actief pluralisme’, zwijgen. Want kijk, plots zijn vrouwenrechten minder belangrijk als het erom gaat om bijvoorbeeld het dragen van een hoofddoek te ondersteunen. Er is, en dat moet ons tot nadenken aanzetten, aldus professor Michielsen, er is in het Westen een nieuwe vorm van zelfcensuur ontstaan, zeker als het over de islam gaat. Emancipatie krijgt plots een zeer wrange smaak. Zo zegt ze verder: “Men is bezig islamofobie (het modewoord voor kritiek op een bepaalde godsdienst) bij wet te verbieden, stel ik vol ongeloof vast. Het gelijkstellen van kritiek op religie met racisme is nefast voor een goed begrip van de maatschappelijke problemen die door godsdiensten wordt veroorzaakt”.
Inderdaad, de kritiek zwelt aan, ook vanuit links-progressieve hoek. Maar het officieel zwijgen houdt evenzeer aan. Komt het échte debat ooit los?
1 opmerking:
Maar ze kwamen hier toch naar toe, ten tijde van de flowerpower en de hippie-rage om het westen te narcotiseren en dat gebeurt nog steeds.Het is een grote maffia bende....de omgekeerde wereld...een uitzending op eerste paasdag nota bene op de nederlandse tv van een bende islamieten die allah ackbar scanderen in een kerk ergens in Brussel geloof ik, die ze bezet houden voor een zg.hongerstaking om papieren is de ultime provocatie. Waarom doet ge zulks niet in uwe moskeeën, zo reageerden enige authentieke Belgen.
Als ge ertegen wilt ageren wordt ge door Uw eigen mensen gekapitteld en bedreigd....dat noem ik je reinste terreur. In de nederlandse politiek roept men steeds meer om leiders, maar ik zeg U bevrijders, die hebben we nodig.
Een reactie posten