Men zou er zowaar lyrisch bij worden! Ook de opstoot van Vlaamse onverzettelijkheid opgemerkt tijdens de televisie-uitzending zondag jongstleden? Het was weer van “Houdt ons tegen of we doen iets”. Maar deze zogenaamde onverzettelijkheid smaakte bijzonder bitter en vooral bijzonder vals.
Vooreerst omdat het ergste scenario ons boven het hoofd hangt in Vlaams-Brabant. En het actueel bericht op de webstek van het Vlaams Belang loog er eigenlijk niet om: “Is het u ook al opgevallen dat zowat alle commentatoren vandaag de dag (bedoeld is zaterdag 10 april) steeds spreken over ‘een oplossing’ en haast nooit meer over de splitsing van BHV? Dat voorspelt niet veel goeds. Overal circuleren ook lijstjes van mogelijke Vlaamse toegevingen die de koppige Franstaligen alsnog over de streep moeten trekken. De uitbreiding van Brussel, meer geld voor Brussel, inschrijvingsrecht in Brussel, de benoeming van 3 incivieke burgemeesters”.
De zogenaamde onverzettelijkheid smaakt bijzonder bitter omdat ze zo laat komt. De onverzettelijkheid heeft vooral te maken natuurlijk met de dreigende regeringscrisis en zelfs val van de regering en de daarmee samenhangende mogelijke afstraffing van de zogenaamde Vlaamse partijen in een communautaire verkiezing. Deze zogenaamde onverzettelijkheid smaakt bijzonder vals en bitter omdat de zogenaamde Vlaamse partijen tweeënhalf jaar tijd hebben gehad om BHV te splitsen. Maar neen, er waren ‘belangrijkere’ zaken natuurlijk. Het masochisme bij de zogenaamde Vlaamse partijen gingen zelfs zover dat ze de Franstaligen bijna smeekten om het zoveelste belangenconflict in te roepen, zodat er ‘tijd’ werd gewonnen voor BHV. Echte tjsevenstreken natuurlijk. Tijd winnen, maar vooral: geen conflict uitlokken met de Franstaligen, want, oei, oei, de regering zou wel eens kunnen vallen. Ook bij Open VLD bleef het zéér stil (tot voor kort), en zelfs N-VA liet ons in de Kamer geregeld in de steek als het erom ging de zaak BHV op de agenda te zetten. Bij zoveel ‘onverzettelijkheid’ van de kant van de gevestigde partijen gaat men toch onvermijdelijk denken: “Welke met Vlaamse toegevingen afgekochte ‘oplossing’ wordt ons straks door de strot geduwd? En als ‘overwinning’ voorgesteld?”
Mark Grammens heeft gelijk: “De Franstalige partijen zijn eensgezind in hun afwijzing van een splitsing van BHV, tenzij ze daarvoor cash worden betaald met geschenken die de Vlaamse positie in Brussel en Brabant zodanig ondermijnen dat alle voordelen die aan Vlaamse kant van de splitsing konden worden verwacht, bij voorbaat ongedaan worden gemaakt (…). De vraag zal straks zijn: aanvaarden wij dit? Is de splitsing van BHV ons zoveel waard? De lezer kent mijn antwoord op deze vragen. Het is neen. Zoveel is die splitsing niet waard. Die is, objectief gezien, niet de geringste Vlaamse prijs waard”.
Laat de Belgische crisis maar komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten