Of Bart De Wever bijvoorbeeld die vindt dat “alle Vlaamse partijen nu maar eens moeten durven zeggen dat het niet meer werkt” (Het Laatste Nieuws, 23.04.2010). De gemeenschappen moeten volgens de voorzitter van N-VA hun eigen vleugels kunnen uitslaan. Bedoelt hij confederalisme of mag het iets meer zijn? Waarom niet consequent ook het laatste stukje België wegkauwen, Bart, en waarom niet onverkort kiezen voor een volledige boedelscheiding van België, de ordelijke opdeling zeg maar?
Voor Voka bewijst de impasse de grote nood aan een staatshervorming. Het gaat echter – meen ik toch – nochtans een stuk verder. Met België is wat ons betreft geen sociaal-economische of financiële stabiliteit meer mogelijk, met België wordt ook democratie gewoon onmogelijk. België is de chaos, België is de georganiseerde diefstal van een landsdeel ten voordele van het andere landsdeel.
Maar de meest verrassende uitspraak kwam in elk geval van José Happart. In Het Laatste Nieuws van 28 april 2010 reageerde hij op de vergelijking die Luc Van der Kelen trok tussen Maingain en hem: “Ik wens niet met hem geassocieerd te worden. Het grote verschil is: ik ben opgegroeid in Fourons, deel van de provincie Luik (bewering die we voor de rekening laten van Happart, n.v.p.l.), maar plots woonde ik in Voeren, op Vlaams grondgebied, ongevraagd en tegen mijn zin. Maingain daarentegen en al die andere Franstaligen zijn bewust op Vlaamse grond gaan wonen. Wie naar Vlaams-Brabant verhuist, weet waar hij terechtkomt en wat hij kan verwachten”. Zo hoort u het eens van een ander…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten