NMBS: een ramp!

Ik weiger om hierover verwijten te sturen naar het vele NMBS-personeel, want ik weet hoe moeilijk die het heeft om vriendelijk te blijven en te blijven glimlachen als ze weer eens door de reizigers worden aangeklampt bij de zoveelste treinvertraging. Hoe frustrerend het moet zijn om ’s nachts of ’s morgens vroeg in je kleine controleurskamertje te blijven zitten, omdat een groepje ‘jongeren’ amokmakend na een nachtje fuiven huiswaarts trekt en de trein onveilig maakt.

Er zijn niet alleen de vele vertragingen (eigen metingen geven aan dat tot 40% van de treinen met vertraging rijden), de overvolle en verouderde treinstellen, maar nu blijkt uit onderzoek dat het personeelsbeleid van de verschillende NMBS-vennootschappen ook al een regelrechte ramp te zijn. Dat toch kan men lezen in een rapport van een externe consultant, opgesteld in opdracht van de minister van Overheidsbedrijven.

In De Morgen (15.05.2008) kan men hierover véél blabla lezen: benoemingen teveel op basis van anciënniteit en te weinig op basis van competentie, enzovoort. Voor de échte redenen moet men echter bij De Tijd zijn, dat over het personeelsbeleid van de NMBS-groep het volgende schrijft: “Het grote probleem is dat het NMBS-bastion gecontroleerd wordt door twee vakbonden: ACOD en ACV Transcom. Samen hebben ze ongeveer driekwart van de
85 procent vakbondsleden onder hun vleugels. Zij regelen de benoemingen en mutaties. Als personeelslid kan je maar beter lid zijn van een vakbond. Wie dat niet is, wordt gepest. Wie weigert actie te voeren, heeft een probleem, zegt een vakbondsman. Zo groot is de macht van de bonden, die jaarlijks 3,8 miljoen euro aan overheidsdotaties krijgen. De wil van de bonden is wet en zonder hun goedkeuring is het heel moeilijk intern iets te veranderen. De huidige toplui bij de NMBS, Jannie Haek, Marc Descheemaecker en Luc Lallemand weten dat. Hun voorganger Etienne Schouppe, nu staatssecretaris voor Mobiliteit (CD&V), wist dat ook. Hij gaf de bonden wat ze wilden. In ruil kon hij rustig voortwerken aan de uitbouw van zijn ABX-imperium.
Ook Jannie Haek is bang van de bonden. Zo bang zelfs dat hij weigert de liberale vakbond VSOA te erkennen om de twee gevestigde bonden niet tegen zich in het harnas te jagen”.

De minister van Overheidsbedrijven – die zelf uit de vakbonden komt – wil “de audit gebruiken als basis voor de verdere gesprekken over de taakverdeling tussen de spoorbedrijven”. Gaat u dan werkelijk niets doen om deze monopolisering van het personeelsbeleid door twee vakbonden te breken, mevrouw de minister?