Fin de régime?

Rien ne va plus. Dit is toch de indruk die je krijgt als je (sommige) collega’s van de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen bezig ziet en in gesprekken vraagt naar de overlevingskansen van regering. Dit is ook de indruk die je krijgt als je trouw commissievergaderingen bijwoont om er te discussiëren over de wetsvoorstellen van de verschillende partijen – ook van het Vlaams Belang trouwens. ‘Voorlopig’ zijn er geen wetsontwerpen (van de regering m.a.w.). De commissievergaderingen verlopen nogal dikwijls in grote verwarring: er is geen eensgezinde houding tegenover voorstellen van de eigen meerderheid, veel gekibbel onder de meerderheidspartijen, veel ruzie en geen mens die inziet hoe men in dergelijke sfeer ergens moet landen.

Ook in de Vlaamse pers klinkt unisono dezelfde conclusie: “Niemand die zo gek is om het hardop te zeggen, maar in stilte bereidt iedereen zich voor op vervroegde verkiezingen, wellicht in oktober. De regering-Leterme verkeert in staat van oorlog. Niemand die inziet hoe er tegen 15 juli nog een akkoord in zit over wat dan ook”, aldus een commentaar in Het Laatste Nieuws en in De Tijd ((28.05.2008).

Vooral de jongste weken neemt de crisissfeer enorm toe. Eerst wou Open VLD tegen 15 juli een uitgewerkt economisch plan, de Franstalige PS reageerde met een ultimatum inzake een sociaal beleid, ook al tegen 15 juli. En ook al tegen 15 juli moeten er communautaire plannen voorliggen. Of een “verklaring over de stappen naar een tweede communautaire bundel”, wat dat ook moge zijn. Allemaal stekkers die worden uitgetrokken op 15 juli. Er was de verklaring van Reynders dat “het het minste van zijn zorgen was of de regering zou vallen”. Er is het verzet tegen de regularisatieplannen van Open VLD-minister Turtelboom. Er is de Congo-crisis. Vergeten we nog ergens iets?

Dit is een typisch van het ‘fin de régime’. Nu al wordt in de pers meegedeeld dat er mogelijk verkiezingen in oktober komen. Samengevoegde verkiezingen, want ook de regionale, Vlaamse, Waalse en Brusselse verkiezingen, zou men op dezelfde dag willen houden. Dat is één mogelijke piste, een andere zou hierin bestaan dat men federale verkiezingen houdt in oktober, waarbij (ongeveer) dezelfde federale partijen een regering vormen, met hetzelfde spierballengerol aan Vlaamse kant, zodat men ‘met een gerust hart’ aan Vlaamse meerderheidskant de Vlaamse verkiezingen tegemoet kan tegemoet zien.

Het is aan ons om de derde optie steeds meer als enig mogelijk alternatief voor te stellen: dat van een Vlaamse regering die de federale bevoegdheden naar zich toe haalt, en die een de facto zelfstandigheid uitroept. Rien ne va plus: wie het anders ziet, moet toch behoorlijk blind zijn.