Vlaams onderwijs nog steeds "degelijk", maar...

Op de Vlaamse lauweren gaan rusten, dat is wel het laatste wat Vlaanderen moet doen, zelfs na schitterende internationale cijfers over ons onderwijs. We scoren in Europa en zelfs op wereldniveau zeer goed, maar bij elke internationale vergelijking valt op dat ook en zelfs Vlaanderen toch weer enkele stapjes achteruit moet zeggen.

“Hoewel Vlaanderen ook in de nieuwe PISA 2006-studie hoge toppen scheert, is er toch weinig reden tot optimisme”, aldus De Morgen (05.12.2007). Inzake wiskundige kennis gaan de Vlaamse 15-jarigen erop achteruit, maar we blijven het 5de sterkste land (na Finland, China, Hongkong en Korea). Onze wetenschappelijke geletterdheid gaat er ook iets op achteruit; zodat Vlaanderen 8ste eindigt (na Finland, Estland, Canada, China, enzovoort).
Vlaanderen blijft steevast, en dit al gedurende jaren, tot de toptien behoren. Daar zorgt het beleid natuurlijk voor een stuk voor (alhoewel het beter kan), maar we mogen de dagelijkse gedrevenheid van zovele Vlaamse leraressen en leraars niet vergeten, en het verdient dan ook deze harde werkers hiervoor even de bloemetjes te zetten.

Waar ze absoluut een tandje moeten bijsteken – en niet alleen daar, trouwens – is Franstalig België. En merkwaardig genoeg kregen wij die ronduit slechte cijfers nérgens in de Vlaamse media te lezen. Zo meldde de Franstalige editie van Métro (05.12.2007): “De resultaten van Franstalige leerlingen zijn bijzonder alarmerend (…) Over het algemeen zijn de resultaten van de Belgische leerlingen zeer goed, maar de resultaten van de Franstalige leerlingen zijn opmerkelijk slechter (…) Op het vlak van wetenschappelijke kennis bijvoorbeeld scoren Franstalige kinderen een gemiddelde van 486 punten, waardoor de Franstalige Gemeenschap helemaal in de staart van de ontwikkelingslanden terecht komt”.

Nochtans kan dit slechte tot zeer slechte resultaat niet te wijten zijn aan slechte omkadering. De aandachtige lezer – en dat bent u toch allemaal! – zal zich namelijk nog herinneren dat het onderwijs in Franstalig België zich van alle buurlanden daarin onderscheidt dat er niet minder dan 3 ministers voor verantwoordelijk zijn. 3 ministers, dat betekent 3 kabinetten, 3 maal zoveel medewerkers en dus 3 maal zoveel kosten. Maar ja, als ge het breed hebt, moet ge het vooral breed laten hangen, zeker?