Heeft Vlaanderen een historische kans gemist?

Hebben het kartel CD&V/N-VA en Open VLD een historische kans gemist om een grote staatshervorming dichterbij te brengen? Heeft Vlaanderen een unieke kans laten voorbijgaan om zijn onafhankelijkheid concreet en tastbaar te maken? Hebben de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen, door de federale loyaliteit zwaarder te laten wegen dan het ‘Vlaanderen eerst’-principe, de kansen voor Vlaanderen zwaar gehypothekeerd?

Dit is in elk geval de centrale vaststelling van Bart Maddens, politicoloog aan de KU Leuven, in een Vrije Tribune in De Morgen (21.12.2007). Het was, aldus de wetenschapper, juist de onmogelijkheid om nog een Belgische federale regering te kunnen samenstellen, “dit onverbiddelijk voort tikken van de teller die zorgde voor druk op de ketel om een grote staatshervorming af te dwingen van de onwillige Franstaligen”.

Met precisie ontleedt Bart Maddens de achillespees van het Belgische regime: “De ultieme nachtmerrie van het establishment was dat België op een bepaald moment de facto zou ophouden te bestaan als gevolg van de onmogelijkheid om nog een Belgische regering te vormen”. Men kan zich dus de kreten van opluchting voorstellen in Belgische kringen “nu blijkt dat de CD&V, als het echt spannend wordt, de Belgische staatsraison laat doorwegen”.

Het is op zijn minst bevreemdend dat CD&V “zonder boe of ba is mee gestapt in het door Verhofstadt en het paleis uitgetekende scenario. Een scenario dat overigens niet zo gek veel verschilt van het op 8 november door het paleis gedecreteerde plan om snel met een sociaaleconomische regering van start te gaan en de staatshervorming door te schuiven naar een conventie”.

Waarom de Franstaligen niet overstag zouden gaan in de voorziene onderhandelingen met de Vlamingen? Waarom zouden ze dat wel doen? Waarom zouden de Walen op een termijn van 3 maanden overstag gaan, waar ze gedurende 6 maanden het been stijf hebben gehouden? Bart Maddens haalt overigens nog een andere reden aan: “Nu de druk van de ketel is (door de vorming van de regering), zullen de Franstaligen partijen minder dan ooit geneigd zijn om belangrijke toegevingen te doen”.

De eerste maanden van 2008 zullen voor Vlaanderen snel duidelijkheid brengen over de gemiste kansen van 2007. Het zal het Vlaams Belang zijn, als grootste Vlaamse oppositiepartij, die de druk op de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen zal moeten verhogen.