Eén van de hardnekkigste ‘argumenten’ die onze politieke tegenstanders als een mantra tegen de onafhankelijkheid van Vlaanderen blijven herhalen, is wel deze: België is al een zeer klein land, en dat willen de separatisten nog eens met de helft kleiner maken. Wat zal er van onze welvaart en welzijn overblijven? Dit kleine Vlaanderen zal misschien niet leefbaar zijn? Wat blijft er dan nog van onze invloed in de wereld over?
In De Tijd (21/12/2007) verscheen een zeer lezenswaardige Vrije Tribune van een Engelstalige journalist van de Financial Times, die als kernboodschap juist verkondigde dat het feit dat vele landen uit elkaar vallen, niet altijd nefast hoeft te zijn. “Er zijn verschillende redenen te bedenken waarom kleine landen net voordeel halen: de klassieke nadelen armoede en onveiligheid zijn grotendeels weggevallen. Er blijven alleen voordelen over. Kleine landen zijn doorgaan welvarend, concurrentieel en gedijen vreedzaam. Het tijdperk van de kleine staten is aangebroken”.
“Cijfers van het IMF bewijzen het: De landenranking naar bruto binnenlands product per hoofd toont aan dat vier van de rijkste vijf landen ter wereld minder dan 5 miljoen inwoners tellen. De Globale Peace Index van de Economist Intelligence Unit rangschikt landen via criteria als aantal moorden en aantal gevangenen, en ook die is aangename lectuur voor kleine landen (…) Acht van de tien meest vredevolle landen hebben minder dan 10 miljoen inwoners”. Zo kunnen we nog een tijdje doorgaan inzake concurrentierangschikking, levensverwachting van de inwoners, opleidingsniveau.
De journalist van de Financial Times somt nog andere, belangrijkere argumenten op: “Kleine landen neigen naar meer homogeniteit. Dat maakt ze minder kwetsbaar voor burgertwisten of dictatoriale regimes. Het sociale vertrouwen is ook hoger. Dat is misschien een reden waarom Scandinavische staten bereid zijn zoveel te investeren in gezondheid en onderwijs en zo hoog scoren op indices van menselijke ontwikkeling.”
Een beleid uittekenen en uitvoeren, wordt ook gemakkelijker door de homogeniteit van de bevolking. Democratie scoort er veel en veel hoger. “Kleine homogene landen zouden ook minder de verlokking moeten komen geld te verkwisten aan stemmenlokkende projecten, bedoeld om ontevreden minderheden mild te stemmen”, aldus een buitenlandse journalist, die zo actief zou kunnen worden in onze partij.
Vlaanderen is klaar voor zijn belangrijke stap, het moet alléén voldoende durf en lef tonen. De Vlaamse Beweging mag dus niet versagen en moet blijven hameren op dit centrale punt. Laat dit de centrale nieuwjaarsboodschap zijn van en voor alle goedmenende Vlaams-nationalisten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten