Een bericht dat ik niet meer heb kunnen verwerken voor ik met het gezin (en vrienden) op vakantie vertrok, maar waar ik toch graag de nodige aandacht voor vraag, leg ik vandaag aan u voor. Maar in de Nederlandse pers verscheen een pleidooi voor een intense Vlaams-Nederlandse samenwerking. Getekend: professor Matthias Storme.
Volgens verschillende Nederlandse commentatoren was het tijdstip goed gekozen: België bevindt zich in een immense politieke impasse, waardoor “onze zuiderburen nog steeds geen regering hebben”. De boel zit muurvast, aldus professor Storme. En daarom “zou Vlaanderen in een confederatie aansluiting moeten zoeken bij Nederland (…). Het houdt zijn eigen regering en parlement. Allereerst zouden het buitenlands beleid en de krijgsmacht kunnen worden overgedragen aan Den Haag. Maar ik zie ook mogelijkheden om in de toekomst beter samen te werken als het gaat om de havens van Antwerpen en Rotterdam”.
Volgens Matthias Storme is het draagvlak voor samenwerking tussen Vlaanderen en Nederland, aldus een commentaarstuk in het Reformatorisch Dagblad, “momenteel groot. Een volledige fusie zit er niet in, en is ook niet haalbaar, maar onder meer door de financiële economische crisis in Europa is de behoefte aan samenwerking van beide kanten groot” (verslag op 13 juli 2011).
In verschillende politieke kringen in Nederland, gaande van de Partij voor de Vrijheid, over CDA en zelfs D’66 of PvdA, bestaat er sympathie voor een uitgesproken samenwerking met Vlaanderen. En in Vlaanderen zelf lijkt de gedachte ook veld te winnen. Een partijpolitieke Vlaams-nationale opstoot zorgt in elk geval ook elke keer opnieuw voor een renaissance van dit “Nederlands gevoel van eenheid”. Dus: jazeker, er is een en ander fundamenteel aan het verschuiven….
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten