16-1

Waarvoor van verschillende kanten werd gewaarschuwd, is aan het gebeuren: het regent Vlaamse toegevingen in de nota Di Rupo. En vooral inzake de zogenaamde communautaire hervormingen en de splitsing van B-H-V ziet het er allesbehalve veelbelovend of geruststellend uit. Het meest choquerende is eigenlijk toch wel dat die Vlaamse partijen die na de Staten-generaal van de schepencolleges van Halle-Vilvoorde (2003) zich engageerden om BHV te splitsen zonder daarvoor een prijs te betalen, er geen enkele moeite mee hebben om in onderhandelingen te stappen waarbij de prijs voor diezelfde splitsing zéér hoog oploopt.
Zo zouden in de 6 faciliteitengemeenten de Nederlandstalige en Franstalige kieslijsten worden behouden, waardoor er dus absoluut geen sprake is van een ‘propere splitsing’. In een duidelijke persmededeling van het Overlegcomité van Vlaamse Verenigingen (OVV) klinkt het als volgt: “Di Rupo weigert echter een nette splitsing. De zes Vlaamse gemeenten rond Brussel met taalfaciliteiten vallen er buiten, Franstalige politici krijgen er zelfs extra voorrechten en de inwoners krijgen er nog meer aansluiting bij Brussel. Dit zijn stappen naar de inlijving van deze gemeenten bij Brussel en naar een “corridor” (…) De Franstaligen in Halle-Vilvoorde zouden kunnen kiezen voor de Franstalige rechtbanken. Een nep-splitsing dus. Er zou ook een Brusselse Metropolitane gemeenschap opgericht worden. Die geeft Brussel éénzijdig inspraak tot ver in Vlaams Brabant. Respect?”
Ook de toestand in Brussel is een zeer heikel punt, en ook daar is de nota Di Rupo zéér nadelig voor de Vlamingen, zoals ook het OVV terecht stelt: “Politieke stabilisering vereist gelijkberechtiging in de tweetalige hoofdstad. Talrijke maatregelen in de nota Di Rupo bouwen er de tweetaligheid echter af en beperken de inspraak van de Vlamingen. Kortom, Vlamingen zouden veel meer moeten betalen voor Brussel (en dat tijdens de zwaarste financiële crisis sinds WO II!) in ruil voor nog minder inspraak! Zo komt er nooit communautaire pacificatie!”
Tenslotte: de “grote staatshervorming”, waar een meerderheid van Vlamingen minstens om vraagt? “Di Rupo’s voorstellen leiden ook tot verdere versnippering van de bevoegdheden en niet tot reële responsabilisering van de deelstaten en bovendien tot meer drieledigheid i.p.v. de door Vlaanderen gewenste tweeledigheid. Dit is niet de staatshervorming die Vlaanderen wenst en geen recept voor beter bestuur. Het OVV vraagt alle Vlaamse partijen om zo te onderhandelen dat de essentiële Vlaamse belangen niet geschaad worden. Daarom is extra geld voor Brussel slechts verantwoord na ernstig onderzoek naar reële lasten en lusten van de hoofdstedelijke functie, na stopzetting van alle gewestelijke uitgaven voor gemeenschapstaken en na een grote staatshervorming met een grote overdracht van bevoegdheden naar de gemeenschappen. De dreiging van de financiële markten moet daarbij net aansporen om het roekeloze en aartsconservatieve a-wijzen van voldoende en diepgaande hervormingen te mijden als de pest!”
Misschien nuttig om de wandelschoenen alvast uit het vet te halen! Het zou wel eens een woelige nazomer kunnen worden. 16 toegevingen aan Vlaamse kant, aldus het OVV, tegenover slechts 1 (één) toegeving aan Franstalige kant. Zo gaat dat hier al jaren!