Een minder fraai beeld van de ‘ascetische dichter’

In de perceptie van veel mensen gaat de Belgische politicus Herman Van Rompuy door als een onthecht, fijnzinnig en bijna ascetisch man, iemand die zich niet laat vangen door financiële en andere machtspelletjes. Het Vlaams opinieblad Journaal (*), van de onvolprezen Mark Grammens, schetst in zijn jongste uitgave een minder fraai beeld van de ondertussen tot “Europees president” aangestelde Van Rompuy.
De Britse premier David Cameron stelde een nieuwe ambassadeur aan bij de Europese Unie, met als doel te beletten dat de Europese begroting nog verder zou stijgen. Want in deze barre tijden mag het toch wel als zeer bizar doorgaan dat juist “president” Van Rompuy het enorm duur en excentriek paleis dat speciaal voor hem in Brussel wordt gebouwd, er zo snel mogelijk door wil krijgen. “Van Rompuy beging de fout om met zijn paleis te pronken op een recente bijeenkomst met Europese regeringsleiders (…) Cameron schoot in een koele Britse colère en beval zijn medewerkers om de foto’s van het paleis –Van Rompuy aan alle Britse media te bezorgen, met dringend verzoek er de nodige aandacht aan te besteden”.
Iemand die niet geeft om status, ‘onze Herman’? Mark Grammens merkt op dat het nog erger wordt: “Van bij de aanvang van zijn mandaat heeft Van Rompuy een stille machtsstrijd gevoerd met de Europese Commissie om te weten wie voorrang zou hebben op de ander. Aanvankelijk had hij van de regeringshoofden, die hem benoemd hadden tot voorzitter van hun Raad, naast een wedde van 3 tot 4 keer die van een Belgisch eerste minister (niet te versmaden dus) (…) 22 persoonlijke medewerkers gekregen, die hij mocht benoemen. Al gauw liep dit aantal op tot 29, maar die verhoging werd nog met redenen omkleed totdat bleek van Commissievoorzitter Barroso er in totaal 40 had, waarop Van Rompuy er ook 40 eiste. Waar die bijkomende persoonlijke medewerkers voor nodig zijn, weet niemand, maar Van Rompuy wilde in status niet onderdoen voor Barroso”.
Maar ook op het vlak van tafelschikking wil ‘onze’ Van Rompuy minstens op gelijke hoogte zitten als Barroso wat tot hilarische en soms gênante vertoningen leidt. Het valt verder te vrezen dat ‘president’ Van Rompuy, gekozen als hij is door de regeringsleiders, ook wel naar hun pijpen zal mogen dansen. Zeker met de beschreven voordelen… Dansen naar de pijpen van Frankrijk en Duitsland dus.
Fraaie boel dus.
(*) Journaal, nr. 606, 14 juli 2011, pagina 4659. Abonneren op Journaal kan door 89 euro over te schrijven op rekening BE44 0001 4505 8345.