Vooreerst stelt de auteur dat het toch wel opvallend is dat de islamitische wereld nog geen geloofscrises heeft gekend, zoals wij in Europa. Hij omschrijft de islam als een allesomvattend, alle levensgebieden regelend systeem. Er is geen onderscheid tussen religie hier, politiek daar en het recht nog op een andere plaats, gewoon omdat alles in elkaar overloopt. De islam, aldus de auteur, plaatst de mens niet alleen in een verhouding tot het hiernamaals – zoals andere godsdiensten ook doen – maar legt ook vast wat goed en slecht is, definieert wat in legale zin wettelijk en niet wettelijk is, en in empirische zin waar of vals.
Op de vraag waarom de auteur meent dat wij de islam zelfs niet begrijpen kunnen, antwoordt hij: “Omdat wij in begrippen denken, die de islam niet eens kent. Wij gebruiken een taal, die natuurlijk zeer goed deugt om onze eigen cultuur te omschrijven, maar niet die van de islam”.
Godsdiensten bepalen het cultureel geldig en socialisatorisch verinnerlijkte waardensysteem inzake vraagstukken inzake waarheid, gerechtigheid, moraal, ethiek, enzovoort. Het waardensysteem dat het eigenlijke politieke denken voorafgaat. Ook de islam heeft zoiets. Neem nu de verhouding tot een fenomeen als geweld. De islam wijst geweld niet fundamenteel af. Het is een rechtssysteem, het regelt geweld. Christelijke culturen wijzen geweld af, en neigen naar een eliminatie van het private geweld en leggen het geweldmonopolie bij de staat. In de islam dus niet, want daar heeft het een structurerende functie: het maakt het onderscheid tussen boven en onder, tussen meester en knecht, tussen man en vrouw en tussen gelovige en ongelovige.
Het islamdebat is terug in de actualiteit, al is het maar omwille van de omwentelingen die momenteel doorheen de Arabische en Noord-Afrikaanse staten razen. Auteur Kleine-Hartlage is er niet gerust in: de gebeurtenissen zijn pas enkele weken oud, en toch merkte men hier en daar islamitische openingen. De Turkse ministerpresident Erdogan heeft ooit eens gezegd: “Democratie is voor ons een autostrade, ze brengt ons naar ons doel – en dan stappen we uit de wagen”.
Djihad, aldus de auteur, wordt in Europa verkeerd begrepen, en kan onmogelijk worden vertaald met “oorlog” of “terreur”. Eigenlijk omvat Djihad alles wat moslims doen om de wereld onder het gezag van Allah te brengen. Alle islamitische waarden, dus niet alleen die van de oorlog, hebben een gemeenschappelijk centrum: de islamitische maatschappijen consolideren en niet-islamitische maatschappijen verdringen.
Een boeiend boek, en een alarmerend fenomeen, temeer omdat Europa, geestelijk, politiek noch materieel, in staat lijkt een antwoord te formuleren op de islamdreiging. Wat als daar de komende dagen en weken een massale exodus bijvoegt van vluchtende Arabieren, richting Europa?
(*) Manfred Kleine-Hartlage, “Das Dschihad-system”, Resch-Verlag, Gräfelfing, 2010, 295 pagina’s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten