De oorlog met Libië – Vlaams Belang in plenaire zitting

Op maandag 21 maart 2011 hield Vlaams Belang-fractieleider Gerolf Annemans een opgemerkte tussenkomst in de plenaire zitting die was bijeengeroepen om de crisis in Libië te bespreken en vooral de Belgische deelname aan een militaire actie tegen Khadafi. Een opgemerkte rede, omdat het Vlaams Belang zich zeer terughoudend opstelde en waarschuwde voor het avontuur. Daarenboven was het ‘du jamais vu’ dat een regering van lopende zaken ten oorlog trekt.
Enkele opvallende uitspraken van Gerolf willen we u langs deze weg graag meegeven. In zijn inleiding had Gerolf het over de regering van lopende zaken: “Ten eerste, wij hebben hier de voorbije weken een discussie gehad die nog zal worden voortgezet, met name over wat een regering in lopende zaken kan doen. Kan zij een begroting opstellen? Kan zij een begrotingsmeerjarenrapport aan de Europese Unie voorleggen? Nu staan wij al voor de vaststelling dat een regering in lopende zaken ook ten oorlog kan trekken. Ik wil voor u dan ook nog even onderstrepen dat de lopende zaken niet de normale regeringsbevoegdheid zijn, zoals Buitenlandse Zaken dat aan het Parlement rapporteert. Het is nog veel minder dan dat. De bevoegdheden in lopende zaken om militaire operaties uit te voeren, impliceren alleen maar dat de regering daartoe geen mandaat heeft. Zij moet dus met de grootste terughoudendheid te werk gaan. Af en toe eens een parlementair debatje lost het probleem niet op”.
Maar er was natuurlijk meer: Gerolf wees er – terecht – op dat Europa, en België in de eerste plaats, niet beseffen in welk mierennest het zijn neus steekt: “Neen, wij willen niet dat wij opschuiven naar een uitzichtloze militaire situatie, een oorlog waarin wij niet meer bezig zijn met het beschermen van vreedzame betogers, maar waarbij wij in een burgeroorlog terechtkomen waarin wij afwisselend het voordeel dat Kadhafi schijnt te zullen krijgen in heel die oorlog telkens vanuit de lucht, en “alleen vanuit de lucht”, zullen moeten proberen terug te dringen, maar ten voordele van wie? Dat is ons tweede punt. Wij hebben vrijdag vragen gesteld over de informatie, die totaal ontbreekt, over met wie wij daar eigenlijk in gesprek zijn en ten bate van wie wij daar eigenlijk met onze militaire actie tot een ander regime proberen te komen.
Het regime van Kadhafi is gevestigd op de Jamahiriya, een soort volksvergadering van bedoeïenenstamhoofden (…) Kadhafi is iemand die daar van boven zat en jaarlijks of om de twee jaar werd aangeduid om namens iedereen het woord te doen en ook in het buitenland het woord te doen, maar voor de rest is dat een onwaarschijnlijk kluwen. De voorstelling van zaken alsof dat een democratie is, met een publieke opinie, waar men naar de televisie kijkt en met Facebook en Google bezig is, is natuurlijk niet juist. U weet dat. Wij zijn daar waarschijnlijk bezig, met alle twijfels die daarrond bestaan, met iets zeer onduidelijks. Dat is een andere reden waarom wij tot grote terughoudendheid aanzetten”.
Gerolf sloot zijn tussenkomst af met de woorden: Quid? Wat nu? Wat komt er in de plaats? “Als men Benghazi een beetje bestudeert, dan blijkt dat dit een strong-hold van het islamisme in Libië is, en zelfs een zeer belangrijke strong-hold van het islamisme. Dat zijn de rapporten die wij krijgen, als wij de internationale pers bekijken. De kreten die daar circuleren, zijn religieuze kreten. De politieke agenda’s die daar circuleren zijn religieuze politieke agenda’s. Kadhafi weg, ja, maar wat krijgen wij in de plaats? Daarvoor wil het Vlaams Belang hier vandaag aandacht vragen. Wij gaan ons toch niet in een langdurige oorlog engageren om een Libisch of een Benghazi’s kalifaat in het zadel te helpen of te houden?”