Vlaams en links = intellectueel lui?

Men zou het haast gaan geloven als men het interview van SP.A-kopstuk Frank Vandenbroucke in De Morgen (19.11.2010) leest. Op de vraag of het voor sp.a strategisch niet verstandiger zou zijn om intenser (NOG intenser dus) met de PS samen te werken, antwoordt de voormalige minister: “Als je in Vlaanderen iets wilt betekenen als linkerzijde, is het slechtste recept dat je je politieke krachten haalt uit het feit dat je een grote zus hebt in Wallonië. Ik denk dat belgicisme geen enkele toekomst biedt”.




Als je dit aandachtig leest, en ook het volgende citaat, dan is het duidelijk hoe geïsoleerd Frank Vandenbroucke wel moet staan binnen de sp.a. Als je ziet hoe hij zijn woorden moet kiezen, hoe onderkoeld hij zijn woorden plaatst, dan is het duidelijk dat de “Vlaamse strijd” binnen de sp.a verre van gestreden is, wel integendeel. Het citaat gaat als volgt: “Er zit een intrinsieke moeilijkheid in het Belgische model. Je hebt een belangrijke Franstalige minderheid die eerder (let vooral op het woord ‘eerder’) aan de ontvangende kant van de sociale zekerheid zit. Met veel meer werklozen, lagere inkomens, een minder goede gezondheidstoestand, problemen in het onderwijs…Daarnaast heb je Vlaanderen waar diegenen die betalen, zwaarder wegen”.



Jarenlang heeft de sp.a het debat “Belgisch” gevoerd, door de “federale en interpersoonlijke solidariteit” te benadrukken als hét cement van de Belgische constructie. Het lijkt inderdaad wel alsof één steentje uit deze constructie halen – want het is inderdaad niet meer dan een constructie – het ganse federale stelsel onderuit haalt. Waarom zouden Franstaligen België behouden als zij er geen voordeel uit halen? Maar waarom zouden wij in godsnaam België moeten behouden, mijnheer Vandenbroucke?



Bepaald naïef wordt voormalig minister Vandenbroucke als hij zijn visie op de toekomst van België uitspreekt: “De vraag is of we elkaar vinden in een demarche waarin men de economische slagkracht van de gewesten versterkt, hun verantwoordelijkheid scherper stelt, maar toelaat dat het federale niveau daar de vruchten van plukt. Dan kun je aan de mensen zeggen: ‘Je toekomst is verzekerd door de nv België waarin wij als Vlaanderen meerderheidsaandeelhouders zijn’. Gaan we dat kunnen zeggen? Dat is voor mij zeer essentieel”.



Nog essentiëler, mijnheer Vandenbroucke, is een nv waar je als meerderheidsaandeelhouder iets kunt veranderen. Dankzij de “nv België”, met dank onder andere aan de socialisten, zijn Vlamingen meerderheidsaandeelhouder maar kunnen zij geen énkele beslissing nemen. Zij mogen met andere woorden het kapitaal leveren, en voor de rest hun mond houden. Dat is de nv België.



Neen, links is er nog lang niet, vrees ik.