Er zijn zo van die verhalen die je doen twijfelen of we wel écht de Middeleeuwen achter ons hebben gelaten. Er zijn van die verhalen die je doen gruwelen van bepaalde godsdienstige praktijken – niet toevallig in overgrote meerderheid van islamitische strekking – als je leest tot welke gruwelijke verminkingen ze leiden.
Een Afrikaanse migrant kwam in Brussel studeren en trok dan terug naar zijn thuisland. Enkele van zijn dochters waren er besneden, maar op een dag besloot de vader dat het vanaf dan gedaan moest zijn met deze Middeleeuwse praktijken, vooral nadat een meisje in de buurt gestorven was. Het gevolg was wel dat de oma de niet besneden kleindochters verstootte als “onrein”. De sterke wil van de vader, aldus een verslag in Het Laatste Nieuws (03.11.2010), zorgde ervoor “dat zijn twee jongste dochters een vrij zorgeloze jeugd meemaakten”.
Tot op een dag de grootmoeder vroeg om haar te vergezellen naar haar thuisland Somalië, op reis zeg maar. De beide zusjes, die tot dan toe geen affectie van de grootmoeder hadden gekregen, gingen maar wat graag op het aanbod in. De meisjes werden vastgegrepen en een vrouw met een mes in de hand deed de rest. “Een maand lang hebben we daar gelegen, met de benen tegen mekaar gebonden. Na een paar weken waren er complicaties. Wij konden niet meer plassen. Toen de vrouwen opperden dat ze ons dan opnieuw moesten openen, zijn we van schrik beginnen plassen. Het deed allemaal vreselijk veel pijn”.
In België zijn meer dan 6.000 vrouwen besneden. En er zijn nog eens bijna 2.000 jonge vrouwen die het gevaar lopen binnen afzienbare tijd besneden te worden. Het gaat bijna altijd om vrouwen die uit islamitische landen komen, alhoewel de eerlijkheid mij gebiedt te zeggen dat Iran de vrouwenbesnijdenis niet toelaat (de besnijdenis kwam er overigens ook minder vaak voor). Het zou dus wel eens culturele achtergronden kunnen hebben. Het blijft in elk geval een barbaarse praktijk die verboden moet worden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten