Breken van verkiezingsbeloften – of hoe moet je dit anders noemen?

“Het Parlement is op zoek naar een zinvolle bezigheid”, lees ik vandaag in De Standaard (15.10.2010). Dan hebben ze gisteren toch de kans van hun leven gemist. Wat de aanloop kon worden tot een echt debat, en wat door onze fractievoorzitter Gerolf Annemans nog eens werd aangezwengeld door zijn tussenkomst inzake de hoogdringendheid van het VB-wetsvoorstel voor de splitsing van BHV, werd door alle andere partijen geweigerd. Géén debat, en vooral géén steun voor dit wetsvoorstel.




Nochtans zal iedereen zich de stoere verklaringen van bijvoorbeeld N-VA herinneren, verklaringen die werden afgelegd in volle verkiezingsstrijd in mei-juni 2010. Het is mede op basis van die stoere verklaringen – wij stappen niet in een regering als BHV niet is gesplitst, éérst moet BHV worden gesplitst of we beginnen zelf niet te onderhandelen, enzovoort – dat bepaalde partijen de verkiezingen hebben gewonnen.



Het doet mij toch wat denken aan de verklaringen van minister Bourgeois ook inzake hetzelfde BHV-dossier en waarvan hij achteraf zei: “Het was maar om te lachen. Er kan toch niemand geloven wat ik toen heb gezegd?” – of iets in die zin….En plots gelooft N-VA ook in de weldaden van de ‘onderhandelde oplossing’! Of met de woorden van Jan Jambon gisteren: “Wij willen hem (Bart De Wever dus) alle kansen geven voor een onderhandelde oplossing. Daarom zullen wij het voorstel voor de behandeling van de splitsing van BHV vandaag NIET steunen…” Een onderhandelde oplossing voor BHV betekent dat de Vlamingen een prijs moeten betalen voor de splitsing. En dat terwijl de N-VA voor de verkiezingen nog van de daken schreeuwde dat er over BHV NIÉT ONDERHANDELD en zeker GEEN PRIJS zou worden betaald. Op weg naar de Wetstraat en de macht heeft de N-VA al heel wat water bij de wijn gedaan…



Steun kregen wij van het Vlaams Belang uit onverwachte hoek. Michel Doomst, burgemeester van Gooik, reageert zeer kwaad op het besluit van de N-VA om de onverwijlde behandeling van de splitsing van BHV niet te steunen. In Het Laatste Nieuws (13.10.2010) verklaarde hij: “Plots is het niet meer dringend voor de N-VA, in 2007 werden we opgejaagd door Ben Weyts, en in 2010 zal dezelfde Ben Weyts wijselijk zwijgen”.



Spijtig alleen voor N-VA dat de MR gisteren de deur met zoveel lawaai dichtsloeg. Fractievoorzitter Baquelaine liet heel duidelijk verstaan dat er van een splitsing van BHV geen sprake kan zijn en dat zijn partij zich met alle kracht tegen een splitsing zal verzetten. Dit is dé gedroomde partner van N-VA in een federale regering.