Het absolute credo van heel wat liberalen in een onbeperkt vrij verkeer van kapitalen, diensten en mensen heeft al voor veel onheil gezorgd. En zeker in deze tijden van economische en financiële crisis ondervinden we meer en meer de nadelige gevolgen hiervan. In een nota van april 2010 van Vives kan men hierover lezen: “Steeds meer buitenlandse ondernemingen sluiten hun regionale hoofdzetels in ons land. Steeds meer Belgische ondernemingen gaan over in buitenlandse handen, waardoor de hoofdzetel zich naar het buitenland verplaatst. De vrees bestaat dat dit de lange termijn creatie van hoogwaardige jobs in ons land ondermijnt”.
Een interessante studie dus, die ik iedereen wil aanbevelen. Onderzoekers in de VSA bijvoorbeeld concludeerden in 2007 dat de geografische nabijheid van een bedrijfsvestiging tot het hoofdkwartier de kans op ontslagen vermindert met 3,5%, zelfs wanneer er gecorrigeerd wordt voor ondernemingspecifieke karakteristieken. Filialen dicht bij de hoofdzetel worden blijkbaar ook minder snel verkocht.
Of nog een interessante conclusie van de studie: “Het topmanagment in het hoofdkwartier deinst meestal terug voor massale ontslagen in de regio of land waar de onderneming haar wortels heeft. Dergelijke afdankingen ondermijnen immers het maatschappelijke draagvlak van het bedrijf en haar managment”.
Verder wordt er – met cijfermateriaal onderbouwd – gewezen op het belang van hoofdzetels voor de creatie van jobs. Ook inzake herstructureringen is het belangrijk de hoofdzetel in de eigen regio te hebben. Dit heeft allemaal niets met nationalisme of zo te maken, gewoon met de nabijheid en de inplanting zelf van ondernemingen.
Het is daarom zo tragisch dat België, en bij uitbreiding Vlaanderen, zich zo weinig hieraan gelegen laat. Toen ik een tijd geleden aan minister van Ondernemen en Vereenvoudigen, Vincent Van Quickenborne (Open VLD) een becijferde evolutie vroeg van de overnames van eigen bedrijven door buitenlandse ondernemingen, moest hij bekennen dat België hierover weinig of geen cijfers ter beschikking heeft. Van een doelgericht verankeringsbeleid is in België géén sprake.
(Abraham, F., Konings, J., “Verankering in België: Hoofdzetels zijn een hoofdzaak”, VIVES-Briefings, april 2010, vives@econ.kuleuven.be)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten