De economische en financiële crisis heeft er in elk geval voor gezorgd dat er een verscherpte aandacht is waar te nemen voor alles wat met financiële problemen te maken heeft. Die aandacht bestond natuurlijk al langer in België, waar de Vlamingen jaarlijks en al decennia lang dus ongeveer 12 miljard euro van hun welvaart afgeroomd zien richting Franstalig België. Het is duidelijk dat deze massale transfers niet vanzelf zullen opdrogen, en dat alleen een onafhankelijk Vlaanderen in staat zal zijn verdere afroming te verhinderen.
Wie echter denkt dat deze Vlaamse transfers in België de enige zijn die we als burgers moeten ondergaan, moet ik onmiddellijk van deze illusie afhelpen. Zoals uit een studie van Europese parlementsleden Frank Vanhecke en Philip Claeys bleek, brengt de Europese Unie eveneens een massale geldverschuiving op gang van het noorden naar het zuiden van Europa. De Nederlanders, de Duitsers, Scandinavische volkeren: het zijn allemaal netto betalers aan de Europese Unie. En de grootste nettobetalers zijn…deVlamingen, zoals de goede collega’s Vanhecke en Claeys aangaven:
1. Vlaanderen betaalt netto 286 euro per Vlaming
2. Nederland 273,4 euro netto per inwoner.
3. Zweden 193,7 euro netto per inw
4. Denemarken 143,8 euro netto per inw
5. Wallonië: 143,2 euro netto per Waal
6. Duitsland 136,1 euro netto per inw
7. Italië 85,4 euro netto per inw
8. Finland 77,3 euro netto per inw
9. Frankrijk 72 euro netto per inw en 10. Cyprus 71,2 euro netto per inw.
Een Vlaming betaalt dus meer dan een Nederlander, het dubbele van een Waal, meer dan het dubbele van een Duitser, drie maal meer dan een Italiaan, vier maal meer dan een Fransman, en vijf maal meer dan een Brit...
Door de financiële crisis in vooral Griekenland staat ondertussen ook de euro onder druk. Terwijl het uitkijken is wie Griekenland in een nieuwe financiële crisis volgt – zelfs België wordt nu al als een ‘risicoland’ beschouwd – zijn de politieke voorstanders van de Europese Unie aan het broeden op een plan om een soort hulpfonds op te richten, dat door bijdragen van de verschillende lidstaten van de Europese Unie zou worden gespijsd. Dit fonds zou de naam van Europees Valutafonds krijgen, alsof het dus om de bescherming van de euro gaat. In waarheid gaat het om waarborgen en kredieten om lidstaten die het faillissement amper kunnen afwenden, bij te staan – hoewel dit eigenlijk door het Verdrag van Maastricht verboden is. Europese lidstaten zouden zich, eens het Europees Valutafonds een feit zou zijn, verplichten om geen beroep meer te doen op het Internationaal Monetair Fonds (IMF), waardoor landen als Canada en de VSA geen of minder invloed kunnen uitoefenen op de geldstromen binnen de Europese Unie – dat is toch de officiële uitleg.
Wat er echter niet bij wordt verteld, en het is goed om dit voor ogen te houden: dit Europees Valutafonds zal een zoveelste massale geldstroom van de financieel gezonde staten naar de minder gezonde staten op gang brengen. Duitsland bijvoorbeeld rekende al uit dat het een bijkomende 150 miljard euro in de richting Europa zal zien afvloeien, wat dan op zijn beurt voor een minder gunstige kredietrating voor Duitsland zal zorgen op de internationale kapitaalmarkten.
De Europese Unie wordt stilaan – of is het eigenlijk al jaren – een regelrechte verarmingsmachine. De financieel gezonde staten betalen – en in steeds ruimere mate – voor de financieel minder gezonde staten. Vlaanderen betaalt al één keer zwaar in het Belgisch staatsverband, Vlaanderen betaalt al eens zwaar voor de Europese Unie, en een derde massale welvaartsafroming dreigt met dit Valutafonds. De Vlaamse middenklasse bloedt financieel leeg. Waar zal men het geld halen eens de middenklasse is leeggebloed?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten