Tot men natuurlijk vergelijkbare cijfers ziet opduiken, maar dan in een gans ander verband. Zo meldde Knack (03.03.2010) onlangs dat “om een eurobreuk te voorkomen, Duitsland en Frankrijk besloten hebben om voor 30 miljard euro, ruim 1.210 miljard in onze oude frank, Griekse staatsobligaties aan te kopen”. Wat totaal in tegenspraak is met de eerdere beweringen van de Luxemburgse premier Juncker, die liet optekenen: “De belastingbetaler in Duitsland, België of Luxemburg zal niet opdraaien voor de Griekse fiscale blunders”.
Het gaat ons nu even niet om de al dan niet terechte hulp aan Griekenland, maar wel om het bedrag: 30 miljard euro. Dit enorme bedrag, een eenmalige hulp van de grote Europese landen, Duitsland en Frankrijk, dit enorme bedrag dus wordt op amper drie jaar tijd opgehoest door de brave Vlaamse belastingbetaler en richting Franstalig België gestuurd. Elk jaar dus sturen wij, Vlamingen, één derde van de totale steun, die grote landen als Frankrijk en Duitsland aan Griekenland aanbieden, richting Wallonië. Alleen, met een bevolking die tienmaal kleiner is dan die van Frankrijk en Duitsland. Frankrijk en Duitsland krijgen hiervoor staatsobligaties, die misschien op termijn voor de twee staten nog iets opbrengen ook. Vlaanderen krijgt niets terug. Al decennialang. Hoelang moet deze waanzin nog verder duren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten