Opnieuw opstoot van federale loyaliteit bij Franstaligen

Er wordt ons in de verschillende parlementen dikwijls aangewreven dat wij de federale loyaliteit ondergraven, dat wij geen oog hebben voor het hoger, algemeen belang, dat wij geen oog hebben voor de échte problemen waarvan de mensen wakker liggen. Het komt er eigenlijk op neer dat wij best onze communautaire agenda zouden opbergen. De Franstaligen zouden zich véél beter aan de federale logica houden, enfin, u kent dit soort federale peptalk natuurlijk ook allemaal.




Een sterk staaltje van Franstalige federale loyaliteit konden we in elk geval in De Standaard lezen, een ‘pracht’ van een communautaire scheeftrekking, waar ook Doorbraak (nr. 3, maart 2010) over rapporteerde. Omdat in België teveel artsen dreigden afgestudeerd te geraken, en het aantal plaatsen eigenlijk beperkt moest worden, beperkte de federale overheid in 1995 het aantal afgestudeerde artsen. Onder druk van de Franstalige partijen liet de federale overheid het toegelaten aantal al geleidelijk aan verdubbelen.



Wat blijkt nu? Nog steeds blijkt de Franse gemeenschap zich hier niets van aan te trekken. De Franstaligen laten nog steeds het dubbel aantal artsen toe Wat blijkt? Vlaanderen beperkt zijn cijfer via een toelatingsproef, de Franse gemeenschap weigert zo’n proef. Gevolg van dit alles? De Vlaamse Gemeenschap telt 1.034 eerstejaarsstudenten voor arts, de Franse gemeenschap, ondanks een contingent van 492, telt 2.608 eerstejaarsstudenten.



Zelfde situatie wat de tandartsen betreft: De Vlaams Gemeenschap heeft een contingent van 96 tandartsen en telt 120 eerstejaarsstudenten, de Franse gemeenschap, die een contingent heeft van 64 tandartsen, heeft niet minder dan 481 eerstejaarsstudenten.



Wat verplicht ons eigenlijk om solidair te zijn met deze federale waanzin?