De cijfers zijn zo constant, de cijfergegevens zijn zo overduidelijk dat elke officiële Belgische instantie zich op de duur toch wel deze fundamentele vraag zal moeten stellen: willen de Franstaligen eigenlijk wel Nederlands leren? Zo ja, waarom slagen ze er ook na decennialang Nederlandse cursussen maar niet in? Zo neen, waarom niet? En vooral: moet dit dan de zo geroemde ‘Belgische federale loyaliteit’ belichamen?
Zo kan men in Het Laatste Nieuws (11.08.2008) lezen: “59% van de Vlamingen beheerst de Franse taal. Vlamingen jonger dan 40 jaar doen het nog beter: 71% van hen spreekt Frans. Dat blijkt uit een enquête in opdracht van het Itinere Institute, een onafhankelijke denktank voor België en zijn regio’s. Ten zuiden van de taalgrens is de situatie helemaal anders; Slechts 19% van de Walen is in staat een gesprek te voeren in het Nederlands. De jongere generatie doet het nauwelijks beter: 23% van hen beheerst het Nederlands voldoende om vlot te kunnen converseren”.
Zonder commentaar. Tenzij dit: deze cijfers – zoals zovele cijfers in België – veranderen in de loop van de jaren nauwelijks ten goede. Ondanks alle hoogdravende en gezwollen Franstalige verklaringen, dat “het zal en moet veranderen”.
Dan misschien toch maar de stekker uit het stopcontact trekken?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten