“Geen brons, geen zilver, laat staan goud” blokletterde De Standaard (20.08.2008). En ondanks het feit dat “onze” nationale atleten er in extremis toch nog in slaagden om twee medailles te versieren, zit de nationale pers in zak en as, en is er vaderlandse treurnis alom. Wat begon als een verhaal met grote verwachtingen (opgeklopt door dezelfde vaderlandse pers), zakt ineen als een kaartenhuisje. Men zou zelfs kunnen stellen dat de Belgische ‘topsport’ een afspiegeling is van de nationale politiek, in zo slechte doen waren onze topsporters in China.
En het is onmiddellijk zoeken naar oorzaken van het Belgisch falen. Legt men in de Belgische topsport de lat soms niet hoog genoeg? Oud-kampioen Gaston Roelants vindt van wel: “In Nederland halen ze meer medailles met minder middelen. Dan moet je jezelf toch vragen stellen als atleet. Ik ging nog werken en haalde goud in 1964. De Belgische atleten moeten de lat veel hoger leggen”.
Andere experts vinden dat er te weinig middelen beschikbaar zijn en dat niet goed worden besteed: “De middelen zijn er wel, maar ze worden te versnipperd aangewend”, aldus zwemcoach Gaastra, terwijl Gaston Roelants opmerkt: “In Nederland krijgen atleten nog minder, dus daaraan zal het niet liggen”.
Onze kinderen zijn niet sportief genoeg? Het onderwijs heeft er in elk geval mee te maken, aldus Ivan Sonck: “Daar ben ik 100% van overtuigd. Onze jongens worden altijd maar minder actief en het schoolsysteem draagt daartoe bij”.
Maar zéér merkwaardig, ook de politiek, en vooral de onwerkbaarheid van de federale Belgische staat hebben veel te maken met het falen van de Belgische topsporters: dus toch! Op de vraag of in het belang van de topsport Vlaanderen niet beter zelfstandig zou zijn, drukt sportminister Anciaux zich zo uit: “Het klopt. Maar zolang België bestaat, zal er één BOIC zijn, waar meer rekening wordt gehouden met de realiteit, een verzameling van Vlaamse en Waalse sportfederaties”. Zwemcoach Gaastra is nog duidelijker: “Als er één woord is dat niet bij topsport past, is het wel het woord compromis. In België moet je daarentegen doorlopend compromissen sluiten (…) Kijk naar het zwemmen: we hebben een Franstalige en een Nederlandstalige federatie. De Nederlandstalige heeft dankzij Bloso meer financiële mogelijkheden. Als wij dan willen investeren in onze jeugdzwemmers en als we hen 6 maanden op stage willen sturen naar Australië, dan kunnen de Franstaligen dat niet betalen en wordt er een gedrocht van een compromis uitgewerkt. De splitsing van België zou een goede zaak zijn voor de topsport, want nu gaat er veel geld verloren”.
Het Vlaams Belang roept al jaren op om deze en andere heilige Belgische huisjes te slopen. Zal het er dan eindelijk toch van komen in de nasleep van de barslechte resultaten in China? Feit is in elk geval dat heel wat landen met minder inwoners (Denemarken, Mongolië, Kirgizië) of met een véél lager bnp (Kenia, Georgië, Panama, Togo) het veel en veel beter doen. En Nederland haalt ook nu weer een zeer puik resultaat: niet minder dan 16 medailles! In de naam van de topsport dus: splits België!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten