Hoe zou het nog met het Marshallplan zijn?

Het Waalse Marshallplan zou er volgens Di Rupo en andere grote Waalse staatsmannen (alhoewel…) voor zorgen dat de Waalse economie eindelijk opnieuw sterk zou aantrekken en daarmee de ernstige economische achterstand op Vlaanderen wegwerken. Hetzelfde Marshallplan zou er verder voor zorgen dat de miljarden euro’s aan transfers van Vlaanderen naar Wallonië zouden opdrogen en dat – als natuurlijk én gewenst gevolg hiervan – de Vlaamse eis voor een splitsing van de sociale zekerheid zou verdwijnen.

Welnu, u zult zich herinneren dat de Franstalige politici al verschillende keren voorspelden dat het Marshallplan eindelijk zou gaan werken. Niet onmiddellijk misschien, maar toch in de komende jaren. Bijvoorbeeld in de aanloop naar de vorming van federale regering werd deze zoethouder nog enkele keren in de richting van de Vlaamse politici gebruikt en met succes blijkbaar.

Nochtans is de werkelijkheid anders. Het Marshallplan werkt niet. Integendeel. Het aantal werklozen daalt nog steeds sneller in Vlaanderen dan in Wallonië, ondanks het feit dat de werkloosheid in Vlaanderen nog slechts 5% bedraagt en die in Wallonië bijvoorbeeld 15 à 17%. Ze daalt nog steeds sneller in Vlaanderen ondanks het feit dat het aantal werklozen in absolute cijfers sowieso al lager ligt dan de werklozen in Wallonië, ondanks een bevolking die het dubbele is van de Waalse. Zo meldt De Standaard ((26.08.2008): “In Vlaanderen daalde het aantal werklozen het sterkt, met een achteruitgang van 13,4%. In Wallonië daalde het cijfer met 8,1% en in Brussel met 9,1%”.

Er is erger: de structurele verschillen inzake de werkloosheid worden in Vlaanderen en Franstalig België nog versterkt! “Het aantal werkzoekenden dat nog 25 jaar moet worden, daalde in Vlaanderen met niet minder dan 17,7%, in gans België met 12,2%”. Met andere woorden: de jeugdwerkloosheidscijfers in Vlaanderen en Franstalig België groeien verder uit elkaar. Idem dito wat de langdurig werklozen betreft: “Degenen die al langer dan 2 jaar een uitkering ontvangen van de RVA, waren vorige maand 12,3% minder talrijk dan een jaar eerder. In Vlaanderen ging het om een daling van 16,6%”.

Niet alleen hinkt Wallonië achterna, het blijft steeds verder achter. Het blijft dus wachten op de realisatie van de zoveelste Waalse voorspelling. Franstalig België blijft maar beloven en beloven, maar brengt er helemaal niets van terecht: de kennis van het Nederlands neemt er niet toe, de economie trekt er niet aan, het respect voor de Nederlandstaligen in Brussel en in en rond de Vlaamse Rand rond Brussel neemt er niet toe. Dit is nog erger dan wachten op Godot.