De ene "Belgen" zijn toch weer gelijker dan de andere...

Dit is toch één van de fundamentele rechtsregels waarop onze Europese beschaving is gebouwd, een rechtsbeginsel waarmee zowat iedereen zich kan akkoord verklaren. Het zijn trouwens ook juist de storende inbreuken op het de jure gelijkheidsbeginsel en de voortdurende achterstelling van de Vlamingen in België die er in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw voor hebben gezorgd dat de Vlaamse Beweging heropveerde en een eerste stap in de natievorming kon realiseren: de culturele autonomie.

Nog steeds is er geen gelijkheid tussen Vlamingen en Franstaligen in dit land. Nog steeds worden regels beter nageleefd in Vlaanderen en heerst er een lakse controle (die soms neigt naar een zero-controle) in Franstalig België. Op een andere manier kun je toch bepaalde verschillen niet uitleggen.

Zo zijn vennootschappen, die in dit land actief zijn, verplicht om jaarlijks – en dit binnen bepaalde termijnen – hun jaarrekeningen neer te leggen, zeg maar: de financiële controlemechanismen aan de overheid overhandigen. Doen vennootschappen dat niet of doen ze dat laattijdig, dan kunnen ze hiervoor beboet worden. Uit recente cijfers van het ministerie van Justitie blijkt dat in verhouding tot het aantal vennootschappen die in Vlaanderen actief zijn, veel minder Vlaamse vennootschappen hun jaarrekeningen te laat of helemaal niet neerleggen, dan Waalse en Brusselse vennootschappen.

In Vlaanderen gaat het om cijfers rond de 30% (vennootschappen die meer dan 7 maanden te laat hun jaarrekeningen neerleggen), terwijl in Franstalig België cijfers circuleren rond de 40 à 45%. Hetzelfde verhaal wat betreft vennootschappen die hun jaarrekeningen niet neerleggen.

Dit kan betekenen:
- dat Vlaamse vennootschappen de regels door allerlei wetten opgelegd, beter naleven
- of dat de controle en het beboeten van malafide vennootschappen in Franstalig België niet of te laks gebeurt
- of een combinatie van de beide punten natuurlijk.

Men zou hier natuurlijk allerlei simplistische conclusies kunnen uit trekken, maar voor ons staat een zaak vast: het gelijkheidsbeginsel dat in elke staat, en zeker in elke federale staat, het cement van de staat uitmaakt, wordt in België dagelijks met de voeten getreden. Dit is inderdaad het einde van de rechtsstaat.