Laat mij vooraf stellen dat ik het niemand toewens. Ik stel alleen vast dat de werkloosheidsgraad in Vlaanderen en in Franstalig België mijlenver uit elkaar ligt en overduidelijk aangeeft dat het om twee verschillende “landen” gaat.
Maar sommige berichten moet je toch tweemaal lezen om goed te beseffen wat er staat. Zo kan men in Het Laatste Nieuws (04.04.2008) lezen dat “Wallonië twee werklozen telt die al 36 jaar onafgebroken uitkeringen ontvangen. De recordstempelaars worden gevolgd door 4 zielen die het al 35 jaar rooien met hun blauwe kaart. 5.301 Walen stempelen 20 jaar of meer en 23.753 minstens 10 jaar”.
Nu, nog eens, dit is hoogstwaarschijnlijk ook een ramp voor de betrokken Waalse werknemers. Ofwel zijn ze inderdaad ‘beroepsstempelaars’ en dan moest de Waalse overheid hier sanctioneren. Ofwel zijn het sukkelaars, die door de Waalse overheid onvoldoende werden gestimuleerd – als het moet onder zachte dwang – om werk te zoeken en te vinden. Maar het wordt helemaal gek als je leest dat “de Waalse regering haar subsidies niet kwijt geraakt” (Metro 04.04.2008). Wallonië heeft een enorm probleem van jeugdwerkloosheid, dat is algemeen gekend. Om de meer dan 50.000 werkloze jongeren onder de 25 aan het werk te krijgen, voorzag de Waalse overheid in subsidies. Wat blijkt nu? Nog maar 100 bedrijven hebben een beroep gedaan op dat subsidiesysteem om jonge en laaggeschoolde werklozen in dienst te nemen.
Een logische conclusie uit dit alles moét toch zijn, kan toch niet anders zijn dat een zorgzame overheid de gewesten zou responsabiliseren voor het eigen beleid. Stop de miljardentransfers en laat Wallonië zichzelf uit deze staat van afhankelijkheid tillen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten