pre-electorale koorts?

Men zou het haast gaan geloven, toch als men enkele persberichten naast elkaar legt, en vooral als men het muffe geurtje in de Wetstraat opsnuift. Een sprankelende, dynamische regering verspreidt een ander geurtje, zoveel is duidelijk.

Zo liet de Waalse PS enkele dagen geleden weten dat er in haar ogen, en gelet op de dramatische financiële toestand van dit land, geen sprake kan zijn van de door de liberale partijen vooropgestelde ‘levensnoodzakelijke’ belastingverlagingen: er is nu eenmaal geen geld. In liberale kranten is er dan weer formele twijfel van MR-voorzitter Didier Reynders, minister van Financiën en Begroting, te lezen bij de kandidatuur van Yves Leterme om vanaf 23 maart de leiding op zich te nemen van de écht, de échtéchte regering (Het Laatste Nieuws). Metro kopt echter diezelfde dag dat PS en cdH de ambities van minister Reynders – om zélf premier te worden, natuurlijk – radicaal van tafel vegen. De PS wil de notionele interestaftrek afgeschaft zien, terwijl MR en Open VLD alle registers opentrekken om de faillissementswet gewijzigd te krijgen in een wet op de continuïteit van de ondermeningen, een wetsvoorstel waar links allesbehalve van wakker ligt. CD&V zit erbij en kijkt ernaar. Wat N-VA in deze Belgische vaudeville doet, is ons helemaal een raadsel, of zorgt zij alleen voor het volk in de zaal?

En dan is er het ‘verhaal van de (CD&V?) lekken’ naar De Standaar, natuurlijk. Wat Mark Eyskens, misschien hengelend op nog een Belgisch lintje, verleidde toch volgende uitspraak: “Die loslippige politici willen de monarchie weg en dromen van een republiek Vlaanderen onder het motto ‘Philip Dewinter for president’. Als ze met de koning gaan praten, staan ze klaar met een dolk om hem in de rug te steken” (De Morgen, 13?02.2008).

Enfin, de mot zit in deze regering die eigenlijk de naam ‘regering’ niet eens verdient. Goed dat er de CD&V-krokodil Schouppe is die in de Franstalige media maar blijft herhalen dat “België onvervangbaar is in de ganse Europese constructie. Hoe minder spanningen tussen ons, hoe minder communautaire spanningen en hoe beter Brussel onze internationale belangen kan uitdragen” (Le Soir, 11.02.2008). Wat kan het leven toch zò simpel zijn, nietwaar Etienne?