En onze vrijheid van meningsuiting?

Het symbool van de Deense strijd voor vrijheid van meningsuiting, de tekenaar van de bekende Mohammed-cartoons in de krant Jyllands Posten, is op het nippertje aan een moordende aanslag op zijn leven ontsnapt, kan men in Der Spiegel online lezen (12.02.2008). Mensen die omwille van een simpele tekening, een simpele cartoon, met de dood worden bedreigd en waar men de dreiging probeert uit te voeren? Waar moet dit allemaal heen?

Tweeëneenhalf jaar geleden publiceerde de Deense krant Jyllands Posten een reeks van 12 cartoons, die in ‘andere omstandigheden’ volledig onopgemerkt zouden gebleven zijn. Sloeg de spot op het christendom, op Europa, op de eigenaardige gewoonten van Duitsers, Nederlanders of Polen: geen haan zou ernaar hebben gekraaid. Neen, het ging om cartoons van de profeet van de islam, Mohammed, en dit kon niet voor de moslims.

Met de cartoons wou de krant vooral aantonen dat het niet wilde zwichten voor godsdiensten, politieke bewegingen of wat dan ook die de vrijheid van meningsuiting niet ernstig wilden nemen. De krant wilde duidelijk maken dat de vrijheid van meningsuiting zo fundamenteel was dat ze niet moest zwichten voor intimidatie, zelfs niet als die intimidatie van de islam kwam. Toen er in Europa géén storm van protest tegen de cartoons opstak, gingen radicale Deense moslims met de cartoons naar Arabische landen, en toen gingen de poppetjes aan het dansen: in allerlei gewelddadig straatprotest gingen 3 Deense ambassades en verschillende kerken in de vlammen op. Toonde de islam hiermee haar ware aard? Nog meer Europeanen gingen in elk geval twijfel aan de compatibiliteit met de Europese waarden.

Deze negatieve perceptie schrikt blijkbaar veel radicale islamieten niet af. Uiteindelijk ontdekte de Deense politie een moordcomplot op één van de tekenaars, en werden “een Deen met Marokkaanse roots en twee Tunesiërs aangehouden omdat ze een moord zouden hebben beraamd” (De Morgen, 13.02.2008). De Deense premier Rasmussen reageerde als volgt: “In Denemarken zijn er groepen extremisten die de basisprincipes waarop onze maatschappij stoelt, niet accepteren”. Dat is dé grote uitdaging voor Europa. En hoe reageert onze politieke wereld op deze uitdaging?