Dis al?

Reeds in december 2007 schreef politicoloog Bart Maddens in De Morgen de volgende visionaire woorden: “De Vlamingen hebben een historische kans gemist om het zwaartepunt van de macht naar de deelstaten te doen verschuiven. In hogere Belgische kringen wordt er een zucht van opluchting geslaakt nu CD&V, als het echt spannend wordt, de Belgische staatsraison laat doorwegen”.

Het Afrikaner gedicht “Dis al” parafraserend (*) heeft men de neiging om bij het communautaire akkoord dat momenteel voorligt, luidkeels uit te roepen: “Is dit alles?” Hebben de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen nu echt niet méér gewicht in het politiek spel dan deze enkele borrelnootjes en het vooruitzicht op…ja, op wat eigenlijk?

De Vlaamse pers – die de jongste jaren niet uitmuntte in Vlaams-nationale gedrevenheid – is ontgoocheld en laat dit ook merken. “Eerste fase een mager beetjes”, aldus Het Belang van Limburg. Of De Tijd: “Over de grote staatshervorming die op deze eerste fase moet volgen, blijft het in de Groep van Wijzen bereikte akkoord erg vaag”. De Morgen: “De Franstaligen hebben meer dan gelijk als ze de resultaten marginaal noemen. Het akkoord is hooguit geschikt om de Vlamingen te laten vertellen dat er eindelijk, na 8 maanden van gebeuk en immobilisme, ‘iets’ bewogen heeft. En nu maar hopen dat hun achterban het gelooft”.

Wat er dan wel overgaat naar Vlaanderen? Volgens De Tijd alleen restbevoegdheden: De bevoegdheid inzake huurwetgeving, het prijzenbeleid, de handelsvestigingen, het participatiefonds, het verkeersboetefonds, enzovoort. Bijlange dus niet de inhoud van de 5 resoluties van het Vlaams Parlement, zoals u kan zien. Het zal dus niemand verwonderen dat PS en cdh unisono positief klinken. Zo zegt Elio Di Rupo: “Je kunt het glas halfleeg of halfvol zien, maar dit akkoord heeft minstens de verdienste dat het België na 7 maanden stabiliseert. Bovendien wordt het behoud van de solidariteit beklemtoond”. Mevrouw ‘non’ beaamt volmondig: “Dit akkoord gaat niet verder dan waar wij altijd de grens hebben getrokken. Bovendien volgt nadien nog een debat over de versterking van de federatie”. Bij de interpersoonlijke solidariteit worden dus niet eens vragen gesteld.

Tot slot merken we op dat met de te verwachten onthouding van N-VA de Belgische meerderheid alvast geen meerderheid meer in Vlaanderen heeft en dat ook de 2/3de meerderheid er momenteel niet meer is. Het beloven dus nog spannende tijden te worden, maar van één ding zijn we ondertussen al zeker: een vette vis wordt het niet.



(*) Het gedicht “Dis al” is van de Afrikaner dichter Jan E. Celliers
“Dis die blond,
Dis die blou,
Dis die veld,
Dis die lug
En ’n voël draai bowe in eensame vlug – dis al”