Een jonge moeder die vaststelde dat haar baby van amper tien maanden oud enorm hoge koorts ontwikkelde, reed in allerijl naar het Brusselse kinderziekenhuis Koningin Fabiola. Ze werd er niet geholpen en de toestanden die ze er meemaakte, tarten eigenlijk elke verbeelding: “De vrouwelijke arts op de Spoeddienst sprak géén Nederlands en amper Frans. We begrepen elkaar zo slecht dat ik ten einde raad vertrokken ben” (verslag in Het Laatste Nieuws, 08.02.2011).
In een ander ziekenhuis werd een zware keel- en oorontsteking vastgesteld. Nu hebben we er geen probleem mee dat universitairen uit andere landen hun opleiding en specialisatie in België volgen. Maar dat men de beide landstalen in Brussel niet machtig is, is de facto en de jure onaanvaardbaar. Moeten er eerst doden vallen, vooraleer “men” in actie zal schieten?
Respect voor de Nederlandse taal? Niet in Brusselse ziekenhuizen in elk geval. Quod erat demonstrandum.
2 opmerkingen:
Omgekeerde gebeurt het ook. Afgelopen week was er niemand op de spoeddienst van het UZ VUB om mij in het Frans te beantwoorden ! Stel je voor, de taal van ten minste 90% van de Brusselaars. Ongelooflijk.
Respect voor de Franse taal?
Taalwetten rigoreus laten toepassen is de enige werkbare oplossing dus.
Een reactie posten