In mijn korte toespraak had ik het onder andere over de communautaire onderhandelingen en de beslissende jaren voor Vlaanderen:
“Dit zijn woelige tijden, dit zijn wellicht voor Vlaanderen en voor de Vlamingen historische tijden. Wat zal er namelijk van 2010 blijven hangen, beste vrienden? Als er één politieke boodschap zal blijven hangen, dan is het toch wel die, die collega en fractieleider Gerolf Annemans op een treffende manier zo verwoordde: “het feit dat meer dan ooit de keuze tussen ofwel Vlaanderen enerzijds ofwel de Belgische chaos anderzijds zich in al haar scherpte heeft opgedrongen, en dat verbale, ietwat waggelende "confederalisme" genoemde balletnummertjes over een "autonoom Vlaanderen binnen een beter België" en meer van dat fraais verder weg gedeemsterd zijn naar de hoek van de achterhaaldheid en zelfs reeds van de irrelevantie.” Wat er van 2010 zal blijven hangen, is ook de overtuiging dat niemand van de verschillende politieke partijen, niemand, een duidelijk plan heeft hoe het verder moet met België. Zij proberen elkaar alleen wat vliegen af te pakken. Er is één partij, die weet welke weg Vlaanderen resoluut uit moet: het Vlaams Belang.
Als simpele partijsoldaat denk ik dat Vlaanderen, om zijn onafhankelijkheid echt te realiseren, nood zal hebben aan een echte vrijheidspartij, het Vlaams Belang. Onze rol is dus niet uitgespeeld, wel integendeel. Geert Wilders die zo’n 10 jaar geleden helemaal alleen voor zijn groep in de Nederlandse Kamer zat, sprak in één van zijn eerste toespraken de volgende woorden, die perfect toepasselijk zijn op de situatie in Vlaanderen: “Misschien heeft u gehoord dat de Groep Wilders een one-issue-beweging is, een clubje met maar één programmapunt. Dat klopt. Ons issue is vrijheid. Ik stel vrijheid centraal. De vrijheid dat je moeder ’s avonds over straat kan, de vrijheid dat je kleinkinderen geen hoofddoekje om moeten, de vrijheid dat je je inkomen zelf aan je eigen gezin kunt uitgeven, de vrijheid om te zeggen wat je wilt, de vrijheid die je hebt omdat je oude dag is veiliggesteld, de vrijheid die er is omdat ons bedrijfsleven weer floreert, de vrijheid die je hebt omdat de regering je gezin beschermt tegen terroristen, de vrijheid van een baan en een goed bestaan, de vrijheid om als land onze eigen beslissingen te nemen”.
Wilders parafraserend stel ik dat Vlaanderen dringend zijn onafhankelijkheid moet grijpen. Niet alleen omwille van de onafhankelijkheid op zich. Maar pas als Vlaanderen onafhankelijk is, pas dan kan het een echt veiligheidsbeleid voeren, dat criminelen lik op stuk geeft, dan kan het een economisch beleid uitwerken dat echt op maat is van de Vlaamse bedrijven, kan het een echt sociaal beleid voeren dat ouderen een verdiende en betaalbare oude dag bezorgt en onderwijs en opleiding voor onze kinderen voorziet zodat ze in een veilige omgeving werk en toekomst kunnen opbouwen. Pas in een onafhankelijk Vlaanderen zullen we gepaste en harde maatregelen kunnen nemen inzake migratie en asiel, zodat Vlaanderen voor ons een herkenbaar land blijft”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten