Nog minstens 30 jaar betalen, Vlaamse broeders, en dan laten we jullie gaan

U kent ze wel, de sympathieke broers Deborsu. Journalisten, geboren in Namen, die er (bijna) hun levenstaak van hebben gemaakt om de Vlamingen duidelijk te maken dat het beeld van de luie, nonchalante Waal niet klopt. Zeker Christophe Deborsu wordt hierdoor en hiervoor door de bijna voltallige Vlaamse pers – zeker de zogenaamde kwaliteitspers – opgevoerd om die ”domme Vlamingen, die blijven geloven in die domme clichés” van het tegendeel te overtuigen.

Maar zelfs als hij door De Standaard wordt opgevoerd, zoals in de editie van 26 en 27 maart 2011, dan nog kan een plotse uitschuiver ervoor zorgen dat het zorgvuldig opgebouwde plaatje van Wallonië dat zijn best doet om uit het economische dal te kruipen. Want zo zegt Christophe Deborsu: “Ik wil hier geen gebroeders Dardenne-achtig beeld van Wallonië ophangen. Ik ben een fan, daar niet van. Maar al hun films bevestigen het cliché van de Waalse uitkeringstrekker die op een industriële ruïne leeft. Zo erg is het nu ook niet. Dankzij het Marshallplan gaat het weer de goede kant uit. Vorig jaar steeg ons bbp per capita in vergelijking met Vlaanderen. Een historische ommekeer”.

En dan komt de uitschuiver, want Vlaanderen, de Vlaamse Beweging en de Vlaamse ondernemerswereld klagen al jaren de financiële transfers van Vlaanderen naar Franstalig België aan. Deborsu laat ons namelijk weten dat het binnenkort gedaan is met die eenrichtingsstromen. Hoewel ‘binnenkort’ hier toch wel wat relatief is: “Volgens een studie van KBC zullen we de kloof met Vlaanderen tussen 2040 en 2050 dichten. Da’s een mooi vooruitzicht, toch? Merci les Flamands, denk ik dan. Door de lat voor jezelf zo hoog te leggen, verhoogden jullie ook die van ons”.
2040-2050! Druk op de Walen? Waarover heeft u het? En voor de rest zwaait Deborsu natuurlijk het Belgisch eenheidsgevoel – dat teveel ontbreekt, volgens hem – alle lof toe.