Eerste beschouwingen

De resultaten zijn wat ze zijn, we gaan daar vooral niet flauw over doen. Het Vlaams Belang heeft pluimen gelaten, zoveel is duidelijk. Nationaal nog 12,5% halen, in Roeselare bijna 10% en in West-Vlaanderen 9,1%: goed is natuurlijk anders. Bijzonder pijnlijk is het verlies van de tweede zetel, die van Koen Bultinck.




Maar of we dan uitgeteld zijn, zoals De Standaard bijna triomfantelijk op zijn pagina’s meldde? Of onze dagen dan geteld zijn, zoals deze Vlaamse kwaliteitskrant meldde? Neen, natuurlijk niet. Ik heb het einde van het Vlaams Belang in elk geval niet gevoeld, niet bij de militanten waar ik ongeveer een maand intensief heb mee samengewerkt, en niet bij de mensen op straat. Wat we wél hebben gevoeld, is de tsunami van N-VA die over Vlaanderen is getrokken.



Als Vlaams Belang houden we belangrijke troeven in handen, troeven die we in de toekomst zeker zullen kunnen uitspelen:

- Een militantenkader om ‘u’ tegen te zeggen. Zo’n actief en gemotiveerd kader heeft geen enkele partij. Ik heb de kameraadschap gevoeld, dagelijks. Dit is de basis voor een nieuwe opgang van onze partij.

- Een programma en standpunten, die even duidelijk, rechtlijnig en verbonden zijn met de maatschappelijke realiteit. Wij zeggen nog steeds wat de mensen denken, en we zullen dat ook in de toekomst blijven doen.

- Tenslotte is het signaal van deze verkiezingen de sterke doorbraak van de ganse Vlaams-nationale politieke familie. Samen met N-VA halen we een score die dicht tegen de 50% aan zit. België en de buitenwereld hebben dit duidelijk signaal begrepen en hebben er nota van genomen.



Wat de nabije toekomst betreft, biedt de stemmenexplosie van N-VA zeker ook voor het Vlaams Belang perspectieven. Wie gelooft er trouwens dat een grote staatshervorming er komt in een coalitie tussen PS en N-VA, zowat politiek water en vuur? Tot welke toegevingen zal de harde nationalistische kern binnen N-VA bereid zijn, vooraleer de partij de rug te keren? Zal B-H-V gesplitst worden en tegen welke prijs? Wat als N-VA er niet in slaagt om zelfs het minimum minimorum, de 5 resoluties van het Vlaams Parlement, te realiseren? Dit worden dus zeer boeiende politieke tijden.