Mark Grammens brengt met de verkiezingen van 13 juni 2010 een extranummer uit van zijn nieuwsbrief, Journaal. Zijn conclusie liegt er niet om: “Dit worden dus bij uitstek ‘communautaire’ verkiezingen (…) partijen met een onduidelijk profiel in communautaire zaken zullen vruchteloos proberen om aandacht te vragen voor de thema’s waarin zij het sterkste staan”. Zeker omdat het bovendien ook ongeldige verkiezingen dreigen te worden, “maar dan wel volgens een logica die weinigen nog begrijpen, ‘grondwettelijk onwettig’, en ‘wettelijk wettig’. Het zijn verkiezingen die volgens de grondwet niet hadden mogen doorgaan (omdat het niet splitsen van B-H-V in strijd is met de uitspraken van het Grondwettelijk Hof) maar die, als ze eenmaal gehouden worden, wel wettig zullen worden verklaard. Wat betekent de Belgische rechtsstaat dan in de ogen van de burger nog?”
Verkiezingen over de geloofwaardigheid van België tout court. Want ook Verhofstadt wist het en schreef het in zijn Burgermanifesten: “We worden meegesleurd door het zuiden van het land, waar een establishment onder aanvoering van de PS iedere aanpassing van onze maatschappelijke en economische structuren blokkeert”.
De Franstaligen bereiden zich wel degelijk voor op een splitsing, schrijft Grammens, want daarom ook zoeken ze “op elk gebied geostrategisch, dus militair de beste positie in te nemen, zoals elk land zou doen dat zich op een onvermijdelijke oorlog voorbereidt (…) Het is een steeds weerkerend verschijnsel: Vlamingen praten, Walen en Franstaligen handelen en treden niet, zoals Vlamingen, in verspreide slagorde op, maar eensgezind”.
Over de solidariteit, waarmee vakbonden en andere actoren van het ‘maatschappelijk middenveld’ ons steeds om de oren slaan om de ‘egoïstische nationalisten’ terug op het ‘goede spoor’ te brengen, heeft journalist Grammens het in volgende bewoordingen: “Binnen het Brusselse Gewest bestaat er geen enkele ‘solidariteit’ tussen de arme en de rijkere gemeenten. De gemeentebelasting ligt in de rijke gemeenten Ukkel, Bosvoorde en Woluwe beduidend lager dan in de armere. Het Gewest legt geen ‘solidariteit’ op tussen de dorpen die er deel van uitmaken. ‘Solidariteit’ geldt in het Franstalige politieke woordgebruik immers alleen voor Vlamingen die het bevel krijgen ‘solidair’ te zijn met Wallonië en Brussel”.
Deze verkiezingen gaan over de geloofwaardigheid van België. De B-partijen doen er goed aan hun B-discours volledig aan te passen, willen ze niet meegesleurd worden in de ongeloofwaardigheid van dit land.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten